نپتون دورترین سیاره از خورشید است و اولین سیاره‌ای بود که کشف آن پیش‌بینی شده بود. نپتون هشتمین و دورترین سیاره از خورشید است اما سردترین سیاره نیست. به گفته ناسا، این سیاره غول‌آسای گازی آبی رنگ منظومه شمسی بسیار بزرگ‌تر از زمین است و بیش از 17 برابر جرم زمین و نزدیک به 58 برابر حجم زمین است. هسته سنگی نپتون از ترکیب مایع لجن‌آلود آب، آمونیاک و یخ متان تشکیل شده است. تا انتهای این مقاله همراه ما باشید تا این سیاره را بیشتر بشناسید.

داستان نپتون از کجا شروع شد؟

ستاره‌شناس گالیلئو گالیله یکی از اولین افرادی بود که نپتون را به‌ عنوان یک جرم فضایی شناسایی کرد. با این‌ حال او بر اساس حرکت آهسته این سیاره تصور کرد که یک ستاره است.

طبق خلاصه‌ای که محققان دانشگاه سنت اندروز در اسکاتلند نوشته‌اند، حدود 200 سال بعد در سال 1846، ستاره‌شناس فرانسوی به اسم اوربن ژان ژوزف لو وریه، مکان تقریبی نپتون را با مطالعه اختلالات ناشی از گرانش در حرکات اورانوس محاسبه کرد.

در همان زمان که لو وریه وجود نپتون را محاسبه می‌کرد، جان کاوچ آدامز ستاره شناس انگلیسی نیز در حال محاسبه وجود نپتون بود. این دو محقق به‌ طور مستقل پیش‌بینی‌های ریاضی تقریبا یکسانی درباره وجود نپتون ارائه کردند. سپس لو وریه همکار خود، یعنی ستاره شناس آلمانی یوهان گوتفرید گاله را از محاسبات خود مطلع کرد. گاله و دستیارش هاینریش لویی داره، با مشاهده و شناسایی نپتون از طریق تلسکوپ در رصدخانه‌اش در برلین پیش بینی‌های لو وریه را تایید کردند.

مانند تمام سیاره‌های دیگری که در آسمان دیده می‌شوند، نام این سیاره را طبق پیشنهاد لو وریه نیز از اساطیر یونانی و رومی انتخاب کردند. این سیاره نپتون یا خدای دریا در روم باستان نامیده شد.

تاکنون تنها یک ماموریت به نام وویجر 2 در سال 1989 به مقصد این سیاره بزرگ انجام شده است. امروزه هنوز اسرار زیادی درباره این سیاره خنک و آبی وجود دارد، مانند اینکه چرا بادهای آن بسیار تند هستند و میدان مغناطیسی آن خنثی است.

در حالیکه این سیاره غول پیکر به‌ خودی‌ خود سیاره جالبی در منظومه شمسی‌مان است، ستاره‌شناسان نیز به کسب اطلاعات بیشتر درباره این سیاره علاقه زیادی دارند. ستاره‌شناسان از این اطلاعات برای کمک به مطالعات سیاره‌های فراخورشیدی استفاده می‌کنند. آن‌ ها به‌ خصوص علاقه‌مند به یادگیری درباره قابلیت سکونت در سایر جهان‌های بزرگ‌تر از زمین هستند.

مانند زمین، این سیاره بزرگ نیز دارای یک هسته سنگی است، اما جو بسیار ضخیم‌تری دارد که وجود حیات را آن‌ طور که ما می‌شناسیم غیرممکن می‌کند. ستاره‌شناسان هنوز در تلاش هستند تا متوجه شوند که در چه نقطه‌ای یک سیاره آنقدر غول‌پیکر می‌شود که گازهای زیادی را در آن منطقه جمع کرده و وجود حیات را در آن‌جا دشوار یا غیرممکن کند.

چرا نپتون آبی است؟

پوشش ابری این سیاره آبی رنگ و بسیار واضح است. علت آن ترکیبی ناشناخته و جذب نور قرمز توسط گاز متان موجود در اتمسفر هیدروژن-هلیومی سیاره است. با مطالعه مواد تشکیل‌ دهنده ابرهای این سیاره بزرگ گازی، دانشمندان توانسته‌اند محاسبه کنند که یک روز در نپتون کمتر از 16 ساعت طول می‌کشد.

این سیاره بزرگ گازی چهارمین سیاره بزرگ منظومه شمسی با شعاع 15599.4 مایل (24622 کیلومتر) فاصله بین هسته و سطح آن است. با این‌ حال این سیاره کروی شکل است، یعنی در اطراف خط استوای خود برآمده است و شعاع قطب را کمی کوچک‌تر می‌کند.

مدار بیضی شکل نپتون، این سیاره را به‌ طور متوسط تقریبا 2.8 میلیارد مایل (4.5 میلیارد کیلومتر) یا تقریبا 30 برابر زمین دورتر از خورشید نگه می‌دارد و دیدن آن را با چشم غیرمسلح غیرممکن می‌کند. از طرفی 165 سال زمینی طول می‌کشد تا این سیاره غول پیکر یک دور کامل به دور خورشید بچرخد.

علی رغم فاصله نپتون از خورشید که باعث می‌شود مقدار نور دریافتی خورشید از سوی این سیاره برای گرم شدن و هدایت اتمسفر آن کم باشد، بادهای نپتون می‌توانند به 1500 مایل در ساعت (2400 کیلومتر در ساعت) برسند. بادهایی که تا کنون سریع‌ترین بادهای شناسایی‌شده در منظومه شمسی محسوب می‌شوند. این بادها با طوفان تاریک بزرگی که وویجر 2 در نیمکره جنوبی نپتون در سال 1989 کشف کرد، مرتبط بودند.

این «نقطه تاریک بزرگ» بیضی شکل به اندازه‌ای بزرگ بود که تمام زمین را در خود جای دهد و با سرعتی نزدیک به 750 مایل در ساعت (1200 کیلومتر در ساعت) خلاف جهت عقربه‌های ساعت به سمت غرب حرکت کند. زمانی که تلسکوپ فضایی هابل آن را رصد کرد، به نظر می‌رسید که طوفان ناپدید شده است. ولی از آن زمان به بعد، هابل شاهد ظهور و سپس محو شدن سایر نقاط تاریک بزرگ در این سیاره بزرگ آبی رنگ در طول دهه گذشته بوده است.

به دلیل دما و فشار زیاد روی نپتون و اورانوس، دانشمندان بر این باورند که کربن فشرده به شکل الماس باعث ایجاد پدیده «باران الماسی» روی این غول‌های یخی می‌شود. در سال 2017، محققان شرایطی را که باعث تشکیل الماس در آزمایشگاه می‌شود، شبیه‌سازی کردند و از این فرضیه که باران الماس در این سیاره آبی رنگ و اورانوس رخ می‌دهد، حمایت کردند.

قطب‌های مغناطیسی این سیاره بزرگ در مقایسه با قطب‌هایی که در امتداد آن‌ها می‌چرخد، تقریبا 47 درجه به طرفین منحرف شده‌اند. به این ترتیب میدان مغناطیسی سیاره که حدود 27 برابر قدرتمندتر از میدان مغناطیسی زمین است، در طی هر چرخش دچار نوسان‌های وحشتناکی می‌شود.

نپتون از چه چیزی ساخته شده است؟

با اندازه‌گیری‌های انجام شده از اتمسفر قابل مشاهده این سیاره مشخص شده که این سیاره به‌ طور کلی از هیدروژن (بیش از ۸۰درصد) و هلیوم (حدود 15درصد) تشکیل شده است. از طرفی در ترکیب خود مقدار کمی متان و مولکول‌های دیگر از جمله اتان، استیلن و چندین هیدروکربن دیگر نیز دارد.

با این‌ حال همان‌ طور که به عمق سیاره می‌روید، ترکیبات تشکیل‌ دهنده آن باید تغییر کند، زیرا چگالی ظاهری نشان می‌دهد که عناصر سنگین‌تر باید در اعماق بیشتری وجود داشته باشند. ترکیب عمده اورانوس و سیاره آبی رنگ در مجموع برحسب گرم تقریبا 10 الی 20 درصد از هیدروژن و هلیوم و 80 تا 90درصد از عناصر سنگین‌تر است.

با توجه به درک ما از تحقیقات بلوک‌های شیمیایی اساسی منظومه شمسی، می‌توانیم استنباط کنیم که این عناصر سنگین‌تر احتمالا بیشتر متان، آمونیاک و آب (که یخ‌ها را تشکیل می‌دهند) هستند. علاوه‌بر این بعضی از عناصر دیگر سنگ و فلز را تشکیل می‌دهند. با وجود این، نسبت نسبی عناصر (از جمله نسبت یخ به سنگ) و نحوه توزیع آن‌ها در عمق داخلی این سیاره هنوز ناشناخته است.

نتیجه

در این مقاله به نحوه کشف نپتون، دمای سیاره نپتون، معنای نپتون و عجایب سیاره نپتون پرداختیم. خواندیم که دمای سیاره نپتون پائین است چرا که فاصله آن با خورشید زیاد است به همین دلیل نور و گرمای کمتری از خورشید را دریافت می کند. زمانی که تلسکوپ اختراع شد دانشمندان توانستند اطلاعات بیشتری از دمای سیاره نپتون و دیگر عجایب سیاره نپتون به دست آوردند.

کسانی که علاقمند هستند تا عجایب شگفت انگیز آسمان را ببینند با خرید تلسکوپ به این رویا نزدیک تر می شوند. خرید تلسکوپ در سایت موسسه طبیعت آسمان شب ایمن و مطمئن انجام می شود و شما می توانید با خیالی آسوده خرید خود را انجام دهید.

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و نپتون همه چیز درباره هشتمین سیاره منظومه شمسی

اگر در خانه میکروسکوپ دارید اما ایده‌هایتان به پایان رسیده‌اند و دیگر نمی‌دانید چه چیزهایی را با آن مشاهده کنید، در این مقاله به کمک شما می‌آییم. چون می‌خواهید پیشنهاد‌هایی را برای مشاهده با میکروسکوپ مطرح ‌کنیم که به‌طور کلی نگاهتان را به محیط اطراف تغییر می‌دهند. همچنین در ادامه به مشکلاتی می‌پردازیم که ممکن است هنگام کار با میکروسکوپ برایتان پیش بیایند و ندانید چگونه با آن‌ها برخورد کنید. پس همراه ما باشید تا ببینیم در رنگ‌ها، سبزیجات، جرم روی دندان و موارد دیگر چه چیزهایی را زیر میکروسکوپ می‌توان مشاهده کرد.

چگونه در میکروسکوپ رنگ را بکشیم؟

هدف از انجام این آزمایش، یادگیری نحوه رنگ آمیزی نمونه‌های لام مرطوب است.

مواد مورد نیاز:

• لام و لامل
• آب
• رنگ (تنتور ید تهیه شده از داروخانه یک گزینه عالی است).

روش انجام کار

یک نمونه لام مرطوب تهیه کنید و یک قطره از رنگ را در یک انتهای لامل قرار دهید. این قطره رنگ باید با آب موجود در زیر لامل اتصال برقرار کرده باشد. یک دستمال کاغذی را در طرف دیگر لامل قرار دهید. دستمال آب موجود در زیر لامل را جذب خواهد کرد و در عوض منجر به کشیده شدن رنگ به درون نمونه می‌شود. این فرایند ساده بین میکروسکوپیست‌ها به «کشیدن رنگ» موسوم است. رنگ‌های دیگر را نیز در صورت نیاز به نمونه اضافه کنید.

میکروسکوپ را بیشتر بشناسید

چگونه جرم دندان را زیر میکروسکوپ مشاهده کنیم؟

می‌‌توانید توسط یک استریوسکوپ (میکروسکوپ استریوسکوپ یا لوپ یا هر میکروسکوپ زیست شناسی دیگر) به پلاک‌های دندان و مایعات لزج مربوط به دندان‌ها نگاه کنید. هیچ چیز به این اندازه شما را مجبور نمی‌‌کند اهمیت بیشتری برای مسواک زدن قائل شوید.

مشاهده سبزیجات زیر میکروسکوپ

پوسته (بشره) پیاز معمولی‌ترین و جالب‌ترین نمونه گیاهی برای مشاهده سلول‌های گیاهی است. الگوی این گیاه در زیر میکروسکوپ واقعا مجذوب‌کننده است.

مشاهده میکروب‌های میوه زیر میکروسکوپ

بعد از دیدن میوه‌ها در زیر میکروسکوپ دیگر هرگز مثل سابق به چیزی که می‌خورید نگاه نخواهید کرد. این تجربه نه تنها آن‌ها را اشتها آورتر نخواهد کرد، بلکه باعث می شود هنگام خوردن میوه دقت بیشتری به آن کنید.

لیست و قیمت تمام میکروسکوپ ها در سایت 

مشاهده گرده گیا‌هان زیر میکروسکوپ

گرده‌های گیا‌هان را در هر درجه بزرگنمایی که ببینید، بسیار زیبا هستند. دیدن آن‌ها از زاویه‌ای بسیار نزدیکتر حس ستایش شما را برخواهد انگیخت و شما را عاشق تهیه نمونه‌های متنوع از گل‌ها خواهد کرد.

مشاهده حشرات زیر میکروسکوپ

یک نگاه اجمالی به مو‌های روی بدن عنکبوت، مو‌های بدن شما را سیخ خواهد کرد. برای مشاهده این موها یک استریوسکوپ لازم دارید. فراموش کنید حشرات نمونه‌های واقعا جالبی برای بررسی زیر میکروسکوپ هستند.

مشاهده ساختار پارچه زیر میکروسکوپ

مشاهده ساختار منظم و مرتب پارچه نیز زیر میکروسکوپ یکی دیگر از کارهای جالبی است که می‌توانید انجام دهید. البته بافت انواع مختلف پارچه با یکدیگر متفاوت است و شما می‌توانید با امتحان کردن انواع مختلف پارچه متوجه این موضوع شوید.

خرید میکروسکوپ دیجیتال

شرح مشکلات مربوط به استفاده از میکروسکوپ‌ها

در ادامه به تعدادی از رایج‌ترین مشکلاتی می‌پردازیم که افراد حین کار با میکروسکوپ با آن‌ها برخورد می‌کنند.

1. عدسی‌های چشمی‌

بیشترین مشکلی که در نتیجه استفاده از عدسی‌های دو چشمی ‌‌ایجاد می‌شود، وجود گرد و غبار و دوده است که ممکن است در سطح داخلی و خارجی باشد. این گرد و غبار‌ها سایه‌هایی ایجاد کرده و در بررسی نمونه‌ها دخالت می‌کنند، به‌خصوص زمانی که از عدسی‌های با قدرت بزرگنمایی بالا (۴۰) و (۱۰۰) استفاده می‌‌کنید.

اگر این گرد و غبار خارجی (بیرونی) باشد، تمیز کردن سطح عدسی‌ها مشکل را حل می‌کند. اما اگر این آلودگی داخلی و درونی باشد لازم است عدسی را جدا کرده، سطح داخلی را تمیز کرده و پس از آن دوباره متصل کنید تا بازبینی نهایی را روی آن انجام دهید.

ممکن است در عدسی‌ها خراشیدگی را نیز ببینید، به‌خصوص اگر از آن‌ها به مدت طولانی استفاده کنید. علت آن قصور فرد در خصوص استفاده از مواد مناسب و زمان کافی در فرایند پاکسازی است. خراشیدگی فضای تار مانندی مثل سایه در زمینه دید عدسی ایجاد می‌کند که متاسفانه با این نوع از آسیب‎دیدگی باید عدسی را عوض کرد.

بعضی اوقات نیز ساختمان اصلی عدسی فرو رفته می‌شود که برای تعمیر باید عدسی جدا داده شود. در این صورت حلال مناسب برای آن به کار ببرید، ساختمان اصلی آن را تمیز کرده و عدسی را دوباره وصل کنید.

اگر عدسی‌های چشمی ‌‌در قسمت eyepiece شکستگی را در اثر ایجاد یک پیشامد غیر عادی نشان دهند، (در اثر افتادن یا استفاده نامناسب) قسمت عدسی میکروسکوپ را باید عوض کنید.

2. سری دو چشمی یا‌ Binocular head

چگونگی و حالت سری دو چشمی ‌‌تاثیر مستقیم بر کیفیت تصویر ایجاد شده توسط میکروسکوپ دارد. مهم‌ترین اجزای تشکیل دهنده این قسمت منشور و آینه است. دوده و گرد و خاک چسبیده به قسمت‌های نوری این جزء بر کیفیت تصویر تأثیر می‌‌گذارند.

این لوازم حتی می‌توانند به علت انجام کار‌های عادی آزمایشگاه مانند تغییر عدسی نصب لوازم فرعی مانند دوربین و موارد دیگر کثیف شوند. همچنین ممکن است زمانی که از میکروسکوپ استفاده نمی‌کنید، این قسمت در اثر فراموشی قرار دادن یک حفاظت‌کننده آسیب ببیند.

3. منشور‌ها

نوع نگهداری و تعمیر این قسمت بسیار پیچیده است و ممکن است آن را فقط آزمایشگاه‌ها یا شرکت‌های خاصی که خدمات تعمیر و نگهداری را ارائه می‌دهند، انجام دهند. برداشتن منشور‌ها بدون آموزش و ابزار‌های مناسب  اثر شدیدی بر کیفیت تصویر می‌گذارد و حتی ممکن است اجزای تشکیل‌دهنده میکروسکوپ را بشکند.

برای خرید میکروسکوپ بر روی لینک خرید میکروسکوپ در سایت موسسه طبیعت آسمان شهر کلیک کنید و تمام میکیروسکوپ دیدن بفرمائید.

برای دریافت پی دی اف مقاله چگونه در میکروسکوپ رنگ را بکشید؟ کلیک کنید

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و چگونه در میکروسکوپ رنگ را بکشید؟

اگر کمی علاقه‌مند به حوزه زیست شناسی باشید، حتما می‌دانید خون انسان از چه گلبول‌هایی تشکیل شده است و نقش هر کدام در بدن چیست. اما آیا می‌دانید آن‌ها چه شکلی هستند؟ حتی فکر به اینکه بتوانید گلبول‌های قرمز یا سفید خون خودتان را ببینید جالب است، چه برسد به اینکه واقعا این کار را در خانه انجام دهید.

در این مقاله آزمایش‌‌‌‌‌‌های ساده اما بسیار جالبی با ‌‌‌‌‌میکروسکوپ انجام داده‌ایم که ‌‌‌‌می‌توانند دید شما را به محیط پیرامونتان تغییر دهند. مانند مشاهده خون خود و خون غورباقه و دیدن اجزای تشکیل‌دهنده آن‌ها. پس تا انتها همراهمان بمانید.

مشاهده خون انسان زیر میکروسکوپ

اگر دوست دارید گلبول‌‌‌های قرمز خون را ببینید، باید یاد بگیرید که چگونه یک گسترش خون تهیه کنید. همه چیز این کار ساده است، به غیر از سوراخ کردن انگشتتان که حواستان باشد درست انجام دهید.

موارد مورد نیاز:

• لام و لامل
• سوزن
• کبریت و فندک

ابتدا سوزن را با شعله استریل کنید، صبر کنید تا سوزن خنک شود. سپس انگشتتان را سوراخ کنید. یک قطره خون را در یک انتهای لام قرار دهید. حالا همزمان که لامل را به سمت قطره خون کج ‌‌می‌کنید، آن را به ‌آرا‌‌‌‌می‌ به سمت قطره خون حرکت دهید تا زمانی که به خون بچسبد.

میکروسکوپ را بیشتر بشناسید

بدون تغییر دادن زاویه لامل آن را به سمت دیگر لام بکشید. حالا خون در طول لام کشیده ‌‌می‌شود. نیازی به اضافه کردن آب و گذاشتن لامل روی نمونه ندارید. برای چشم غیر مسلح خون انسان مثل یک مایع قرمز رنگ است اما در زیر ‌‌‌‌‌میکروسکوپ ‌‌‌‌می‌توانیم ببینیم که از چهار قسمت مجزای زیر تشکیل شده است:

• پلاسما
• گلبول‌‌‌‌‌‌های قرمز
• گلبول‌‌‌‌‌‌های سفید
• پلاکت‌‌‌‌‌‌ها

پلاسما بخش مایع خون است و واقعا بی‌رنگ است. گلبول‌‌‌های قرمز به خون رنگ سرخی ‌‌‌‌می‌دهند. گلبول‌‌‌‌‌‌های سفید در دریایی از گلبول‌‌‌های قرمز شناورند و در مقابله با عفونت‌‌‌‌‌‌ها کمک ‌‌می‌کنند. پلاکت‌‌‌‌‌‌ها از تکه تکه شدن گلبول‌‌‌‌‌‌های قرمز به‌وجود ‌‌‌‌می‌آیند و در انعقاد خون نقش دارند.

مواد مورد نیاز:

• میکروسکوپ نوری مرکب
• سوزن
• بسته کبریت
• چسب زخم
• لام و لامل

طرز کار

ابتدا سوزن را به‌وسیله شعله استریل کنید. سپس سر انگشت کوچک خود را به‌نر‌‌‌‌می ‌و به‌سرعت بمالید و انگشت خود را سوراخ کنید. بعد از آن یک قطره خون روی لام بگذارید و یک لامل روی آن قرار دهید. لام را روی صفحه ‌‌‌‌‌میکروسکوپ قرار دهید و با بزرگنمایی پایین (100) روی آن فوکوس کنید. نور را تنظیم کنید و سپس بزرگنمایی را افزایش دهید (400).

شما باید صد‌‌‌ها گلبول قرمز کوچک را ببینید. میلیاردها از آن‌‌‌ها در جریان خون ما در حال گردش‌ هستند. گلبول‌‌‌های قرمز خون هسته ندارند، یعنی نمی‌توانند تقسیم شوند.

لیست و قیمت تمام میکروسکوپ ها در سایت 

گلبول‌‌‌های قرمز به‌طور پیوسته توسط مغز استخوان و طحال تولید ‌‌‌‌می‌شوند. شما همچنین باید بتوانید چند گلبول سفید نیز پیدا کنید. آن‌‌‌ها اندکی از گلبول‌‌‌های سفید بزرگ‌ترند و هسته دارند. گلبول‌‌‌های سفید شبیه به یک آمیب هستند و ‌‌می‌توانند بدن خود را به هر شکلی که ‌‌می‌خواهند در بیاورند.

گلبول‌‌‌های سفید با نابود کردن ذرات بیگانه با عفونت‌‌‌ها مبارزه ‌‌می‌کنند. پلاکت‌‌‌ها تکه‌‌‌‌‌‌هایی از گلبول‌‌‌‌‌‌های قرمز بوده و بسیار کوچک هستند.

مشاهده خون قورباغه زیر میکروسکوپ

خون قورباغه کمی شبیه به خون انسان است، اما تفاوت‌‌‌هایی نیز دارد. در این آزمایش به مشاهده خون قورباغه و بررسی تفاوت آن با خون ما خواهیم پرداخت.

مواد مورد نیاز:

• ‌‌‌‌‌میکروسکوپ نوری مرکب
• اسلاید‌‌‌های آماده خون قورباغه

روش انجام کار به این شکل است که ابتدا با بزرگنمایی ۱۰۰ روی اسلاید فوکوس کرده و نور را تنظیم کنید. سپس بزرگنمایی را افزایش دهید (400). خون را ببینید و چهار جزء آن یعنی پلاسما، گلبول‌‌‌های قرمز خون، گلبول‌‌‌های سفید و پلاکت‌‌‌ها را مشاهده کنید.

خرید میکروسکوپ دیجیتال

گلبول‌‌‌های قرمز قورباغه اندکی با گلبول‌‌‌های قرمز ما تفاوت دارند. آن‌‌‌ها هسته دارند و بر خلاف سلول‌‌‌های ما تقسیم ‌‌‌‌می‌شوند. گلبول‌‌‌های سفید قوباغه بسیار شبیه به گلبول‌‌‌های سفید خون ما هستند و همان عملکرد را دارند.

سعی کنید پلاکت‌‌‌ها را ببینید. اما توانستید چیزی پیدا کنید؟ نگران نباشید، چون اصلا چنین چیزی وجود ندارد. قورباغه‌‌‌‌‌‌ها بر خلاف ما پلاکت تولید نمی‌کنند.

چگونه برای یک نمونه لام مرطوب تهیه کنیم؟

بعضی از نمونه‌‌‌‌‌‌ها را ‌‌می‌توان مستقیما زیر ‌‌‌‌‌میکروسکوپ قرار داد و مشاهده کرد. گرچه بیشتر نمونه‌‌‌‌‌‌ها هنگا‌‌‌‌می که درون یک قطره آب روی لام ‌‌‌‌‌میکروسکوپی قرار ‌‌‌‌می‌گیرند بهتر دیده ‌‌می‌شوند.

این کار به تکنیک لام مرطوب معروف است. آب به نگهداری نمونه کمک ‌‌‌‌می‌کند و با پر کردن فضا‌‌‌های بین لام و لامل به پرتو‌‌‌های نور اجازه ‌‌می‌دهد که به آسانی از میان لام نمونه و لامل عبور کند.

مواد مورد نیاز:

• لام و لامل
• آب و قطره چکان
• انبرک
• نمونه (مقداری الیاف نخی)
• خلال دندان دستمال کاغذی
• قیچی
• مداد پاکن، کاغذ

نحوه تهیه لام مرطوب

یک قطره آب را در مرکز لام تمیز قرار دهید. با استفاده از انبرک نمونه را در وسط آب قرار دهید. همزمان که لامل را به‌صورت عمودی نگه داشتید لبه آن را کنار قطره آب قرار دهید. به ‌آرا‌‌‌‌می ‌لبه دیگر لامل را پایین آورید و روی قطره بگذارید. هدف این کار به حداقل رساندن یا از بین بردن حباب‌‌‌های هوا در زیر لامل است.

استفاده از یک خلال دندان به شما در پایین آوردن انتهای دیگر لامل کمک می‌کند. با قرار دادن یک دستمال کاغذی جاذب در کنار لامل و کشیدن مقداری از آب زیر لامل آن را فشرده‌تر کنید. آب باید فضا‌‌‌های بین لام و لامل را پر کرده باشد. اگر مقدار آب خیلی زیاد باشد، باعث حرکت لامل به اطراف ‌‌می‌شود.

مقدار اضافی آب را قرار دادن یک گوشه دستمال کاغذی در لبه لامل جمع کنید. اگر مقدار آب خیلی کم است و بعضی فضا‌‌‌ها هنوز خشک هستند، با قرار دادن قطره آب درست در لبه لامل آب بیشتری اضافه کنید. با کمی تمرین مقدار کافی آب مورد نیاز را خواهید فهمید. حالا شما آماده‌اید تا لام مرطوب را با لام خشک مقایسه کنید.

دو تکه کوچک از مو‌‌‌های خود را ببرید، یکی را روی لام بگذارید و یک لامل روی آن قرار دهید. تکه دیگر مو را روی لام دیگر قرار دهید و یک لام مرطوب درست کنید. به هر دو اسلاید نگاه کنید و از هر دو آن‌‌‌ها تصویری رسم کنید. آیا یکی از دیگری بهتر دیده ‌‌می‌شود؟ این تمرین را با نمونه‌‌‌‌‌‌های دیگر انجام دهید. برای خرید میکروسکوپ بر روی لینک خرید میکروسکوپ در سایت موسسه طبیعت آسمان شهر کلیک کنید و تمام میکیروسکوپ دیدن بفرمائید.

برای دریافت پی دی اف مقاله خون انسان زیر میکروسکوپ  کلیک کنید

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و خون انسان زیر میکروسکوپ

خورشیدگرفتگی زمانی اتفاق می‌افتد که ماه بین زمین و خورشید قرار می‌گیرد و سایه آن روی زمین می‌افتد. خورشید گرفتگی فقط در مرحله ماه جدید رخ می‌دهد که معمولا سالی دوبار است، یعنی زمانی که ماه و خورشید و زمین همراستا می‌شوند.

با این‌ حال، خورشیدگرفتگی هر بار که یک فاز ماه جدید رخ می‌دهد اتفاق نمی‌افتد، زیرا مدار ماه حدود ۵ درجه نسبت به مدار زمین به دور خورشید کج است. به‌ همین دلیل، سایه ماه معمولا از بالا یا پایین زمین عبور می‌کند. خورشید گرفتگی بعدی در هشتم آپریل ۲۰۲۴ اتفاق می‌افتد و از مکزیک، ۱۴ ایالت ایالات متحده و جنوب شرقی کانادا قابل‌ مشاهده خواهد بود.

تماشای خورشیدگرفتگی دانشمندان و حتی افراد معمولی را به وجد می‌آورد. برای دیدن کسوف، فقط باید در زمان مناسب در مکان مناسب باشید. تا انتهای این مقاله با ما همراه باشید تا با این پدیده جذاب بیشتر آشنا شوید.

انواع خورشیدگرفتگی

خورشید گرفتگی را می‌توان بسته به محل قرار گرفتن خورشید، ماه و زمین در زمان وقوع، در چهار دسته زیر قرار داد:

• خورشیدگرفتگی کامل: خورشید کاملا توسط ماه پوشیده می‌شود.
• خورشیدگرفتگی جزئی: ماه به‌طور کامل خورشید را مسدود نمی‌کند، بنابراین تنها بخشی از خورشید پنهان می‌شود.
• خورشیدگرفتگی حلقوی: ماه در مرکز خورشید قرار می‌گیرد ولی تمام سطح آن را نمی‌پوشاند. در این حالت، انگار ماه درون حلقه‌ای از آتش قرار دارد.
• خورشید گرفتگی ترکیبی: نادرترین خورشیدگرفتگی که ترکیبی از کسوف کامل و حلقوی است و زمانی رخ می‌دهد که سایه ماه روی زمین حرکت می‌کند. این کسوف معمولا به‌ عنوان یک نوع خورشید گرفتگی شروع می‌شود و سپس به نوع دیگر تغییر می‌کند.

خورشید گرفتگی چگونه و چرا رخ می‌دهد؟

خورشید گرفتگی در نتیجه عبور ماه از بین خورشید و زمین و افتادن سایه ماه روی زمین رخ می‌هد. وقتی ماه از دایره البروج، صفحه مداری زمین، عبور می‌کند به‌ عنوان گره قمری شناخته می‌شود. فاصله‌ای که ماه جدید به یک گره نزدیک می‌شود، نوع خورشیدگرفتگی را تعیین می‌کند. فاصله ماه از زمین و فاصله زمین و خورشید نیز روی نوع کسوف تاثیرگذار است.

خورشیدگرفتگی کامل زمانی اتفاق می‌افتد که ماه از بین خورشید و زمین عبور می‌کند و خورشید را کاملا می‌پوشاند. این نوع خورشیدگرفتگی به این دلیل امکان‌پذیر است که قطر خورشید حدود ۴۰۰ برابر ماه بوده و تقریبا ۴۰۰ برابر آن دورتر است.

خورشید گرفتگی حلقوی زمانی رخ می‌دهد که ماه در دورترین فاصله خود از زمین از بین خورشید و زمین عبور می‌کند. در این فاصله، ماه کوچکتر از خورشید به‌نظر می‌رسد و نمی‌تواند تمام سطح آن را بپوشاند.

خورشید گرفتگی جزئی زمانی اتفاق می‌افتد که ماه از بین خورشید و زمین می‌گذرد ولی هر سه کاملا در یک راستا نیستند. در نتیجه، فقط نیم‌ سایه رخ می‌دهد و بخشی از خورشید پوشیده می‌شود.

خورشیدگرفتگی ترکیبی نادر است و زمانی رخ می‌دهد که فاصله ماه از زمین نزدیک به مرزهای آن باشد. در بیشتر موارد، خورشید گرفتگی ترکیبی از یک کسوف حلقوی شروع شده و سپس کلی می‌شود. این نوع کسوف به هیبریدی یا مرکب نیز معروف است. در بیشتر موارد، خورشید گرفتگی ترکیبی از یک کسوف حلقوی شروع شده و سپس کامل می‌شود.

هنگام خورشیدگرفتگی چه می‌بینیم؟

نوع کسوف بر آ‌ن‌ چه اتفاق می‌افتد و ناظران می‌توانند آن را ببینند، اثر می‌گذارد. طبق گزارش وب‌سایت آموزشی SpaceEdge Academy، ۲۸ درصد از خورشید‌ گرفتگی‌ها کلی، ۳۵درصد جزئی، ۳۲درصد حلقوی و تنها ۵درصد ترکیبی هستند.

در طول خورشید گرفتگی کامل، دما پایین می‌رود، هوا گرگ و میش می‌شود و با تجهیزات ایمنی مناسب ممکن است بتوانید جو بیرونی خورشید را که به‌ عنوان تاج شناخته می‌شود، ببینید. تماشای این کسوف بسیار هیجان‌ انگیز است، زیرا تاج معمولا توسط ظاهر درخشان خورشید پنهان می‌شود.

در طی خورشیدگرفتگی حلقوی، ماه به‌طور کامل خورشید را پنهان نمی‌کند. در عوض به شکل دیسک تاریکی ظاهر می‌شود که یک صفحه درخشان بزرگ‌تر را پنهان می‌کند و حلقه‌ای از نور دور آن دیده می‌شود. این نوع کسوف به حلقه آتش نیز معروف است.

در خورشید گرفتگی جزئی به نظر می‌رسد که انگار ماه در حال گاز گرفتن خورشید است. از آن‌ جایی‌ که خورشید، زمین و ماه کاملا در یک راستا قرار ندارند، تنها بخشی از خورشید توسط ماه پوشیده می‌شود. وقتی کسوف کامل یا حلقوی رخ می‌دهد، کسانی که خارج از ناحیه پوشانده‌شده توسط سایه ماه هستند، شاهد خورشید گرفتگی جزئی خواهند بود.

در طی خورشیدگرفتگی ترکیبی، بسته به جایی که هستید، ممکن است خورشیدگرفتگی حلقوی یا کامل را ببینید.

تفاوت بین خورشید گرفتگی و ماه‌گرفتگی چیست؟

در طول کسوف، ماه نو بین زمین و خورشید قرار می‌گیرد و نور خورشید تا حدی یا به‌ طور کامل مسدود می‌شود. در طول ماه‌گرفتگی، زمین بین خورشید و ماه کامل قرار دارد، بنابراین سایه آن روی ماه می‌افتد. تنها نوری که به سطح ماه می‌رسد، ابتدا از طریق جو زمین فیلتر می‌شود. در این حالت، انگار هزاران غروب خورشید به‌ طور همزمان به سطح ماه تابیده می‌شوند و رنگ آن را مسی نارنجی می‌کنند.

تفاوت بین خورشید گرفتگی مرکزی و جزئی چیست؟

وقتی که ماه از خورشید عبور می‌کند، سایه‌ای مخروطی‌شکل از پشت ماه را دنبال می‌کند. وقتی که نوک این سایه مخروطی به زمین نمی‌خورد، خورشید گرفتگی جزئی رخ می‌دهد. در مقابل، وقتی که نوک این سایه به زمین می‌رسد، یک سایه تاریک باریک ایجاد می‌شود که از آن می‌توان خورشیدگرفتگی کامل را مشاهده کرد.

آیا خورشیدگرفتگی خطرناک است؟

خورشید گرفتگی در صورتی خطرناک است که بدون تجهیزات ضروری به آن نگاه کنید. هرگز بدون محافظ چشم مناسب به خورشید نگاه نکنید. این کار حتی اگر خورشید تا حدی پوشیده شده باشد نیز خطرناک است. زیرا اشعه‌های مضر ماوراء بنفش (UV) و مادون قرمز (IR) به شبکیه چشم آسیب می‌زنند و ممکن است حتی باعث کوری شوند.

هرگز از عینک آفتابی معمولی نیز برای تماشای خورشیدگرفتگی استفاده نکنید. تنها راه مطمئن برای تماشای پدیده کسوف استفاده از فیلترهای خورشیدی با طراحی خاص، عینک‌های مخصوص و تلسکوپ‌ها و دوربین‌های دوچشمی است.

یک روش امن برای مشاهده خورشیدگرفتگی، ساخت یک دوربین سوراخ سوزنی است. در این دوربین، یک سوراخ یا شکاف کوچک برای ایجاد تصویر خورشید روی صفحه‌ای که حدود ۳ فوت (یا حدود ۱ متر) پشت سوراخ قرار دارد، استفاده می‌شود.

از دوربین دوچشمی یا تلسکوپ نصب‌شده روی سه‌پایه نیز می‌توان برای نمایش تصویر بزرگنمایی‌شده خورشید روی یک صفحه سفید استفاده کرد. هرچه از صفحه دورتر باشید، می‌توانید تصویر را بزرگ‌تر فوکوس کنید.

نتیجه

همانطور که بیان شد برای تماشای بهتر خورشید گرفتگی باید از تجهیزات مناسب استفاده شود تا هم به سلامت چشم های بیننده آسیب وارد نشود و هم تصویر بهتری را بتواند ببیند. برای بهتر دیدن خورشید گرفتگی خرید تلسکوپ یا دوربین دوچشمی به شخص بیننده کمک می کند تا تصاویر بهتری را ثبت کند. سایت آسمان شب بستری مناسب و ایمن برای خرید تلسکوپ محسوب می شود.

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و خورشیدگرفتگی چیست؟

چگونه میکروارگانیسم‌های آب برکه را زیر میکروسکوپ ببینیم؟

مقداری آب برکه یا آب لوله کشی را در لیوان بریزید و به آن نگاه کنید. آیا به نظرتان در این آب ظاهرا تمیزی که می‌بینید، ممکن است موجود زنده‌ای زندگی کند؟ در کمال تعجب، جواب این سوال مثبت است. به‌ویژه در آب برکه یا دریا، صدها گونه موجودات میکروارگانیسم و میکروسکوپی زندگی می‌کنند که از دیدن آن‌ها بسیار متعجب خواهید شد. 

در این مقاله به تعدادی آزمایش هیجان انگیز می‌‌‌‌پردازیم که می‌‌‌‌توانید در خانه به‌سادگی انجام دهید، مانند مشاهده میکروارگانیستم‌های برکه و حرکت آهسته آن‌ها. پس تا انتها همراه ما باشید تا با آزمایش‌های جالب از آب برکه، شکل موجودات میکروسکوپی درون آن‌ها را ببینید و شگفت زده شوید. 

موجودات برکه را جمع آوری کنید

از دریاچه و مخزن آب و استخر گرفته تا نهر‌ها و گودال‌های آب گل‌آلود، فرو بردن یک پارچ درون آب مقدار زیادی نمونه را برای مطالعه در اختیار شما قرار خواهد داد. اما نتایج ممکن است ناامید کننده باشند، زیرا آنچه جمع آوری کرده‌اید به قدر کافی تغلیظ نگردیده است. به یاد داشته باشید که شما تنها یک قطره آب روی لام می‌‌گذارید و مشاهده می‌‌‌‌کنید.

در حالت ایده‌آل شما به یک توری مخصوص احتیاج دارید. این نوع تور‌ها را که شرکت‌های تجهیزات علمی تولید می‌کنند، معمولا گران هستند. اما شما می‌‌توانید به‌صورت کاملا ارزان یکی از آن‌ها را بسازید.

مواد مورد نیاز:

• میکروسکوپ نوری مرکب
• تور آکواریوم
• جوراب نایلونی قدیم
• پارچ پلاستیکی

روش انجام کار

یک توری ساده آکواریوم از فروشگاه حیوانات خانگی تهیه کنید؛ هر چه ارزان‌تر بهتر. توری را ببرید و فقط قاب آن را نگه دارید. یک جوراب نایلونی یا ابریشمی ‌‌‌‌کهنه پیدا کنید و آن را طوری ببرید که شبیه یک لوله شود. یک انتهای آن را به قاب توری آکواریوم وصل کرده و به انتهای دیگر آن یک لیوان یا ظرف پلاستیکی شفاف (با قطر تقریبا ۴ تا ۶ سانتی‌متر) متصل کنید.

هنگام استفاده از تور نمونه آن را به مدت حداقل یک دقیقه درون آب به این طرف و آن طرف حرکت دهید. این حرکت تضمین می‌کند که بیشترین مقدار موجودات در انتهای توری به دام خواهد افتاد.

میکروسکوپ را بیشتر بشناسید

هنگامی که از تمرین جمع آوری نمونه به خانه برمی‌‌گردید، از این وسوسه که سریعا یک قطره نمونه را روی لام قرار دهید و آن را ببینید، جلوگیری کنید. انجام این کار شما را ناامید می‌‌کند، زیرا نمونه‌های شما زنده‌اند و به‌سرعت در حال حرکت‌اند و دیدن آن‌ها با جزئیات بسیار مشکل خواهد بود.

پس ابتدا اجازه بدهید نمونه شما چند ساعت ثابت بماند، به این ترتیب محتویات آن پایدار و آرام می‌شوند و در ته ظرف نشست می‌‌‌‌کنند. بعد از گذشت این زمان شما باید بتوانید رسوب مواد را در ته ظرف ببینید.

این رسوبات جایی است که موجودات میکروسکوپی در آنجا حضور دارند. اما ممکن است موادی مانند شن و ماسه و گل و لای و مواد دیگر را نیز در بر بگیرند که به علت گرفتن فضای زیاد بین لام و لامل روی مشاهده شما تاثر بگذارند. البته راهی برای جدا کردن این مواد وجود دارد که در بخش بعد توضیح می‌دهیم.

چگونه موجودات زنده آب برکه را زیر میکروسکوپ مشاهده کنیم؟

مقداری از نمونه را به درون قطره چکان بکشید و اجازه دهید تا به مدت چند دقیقه به حالت عمودی بماند. این کار سبب می‌‌شود که مواد سنگین‌تر در یک انتهای قطره چکان نزدیک نوک آن رسوب کند. یک قطره از آن را روی یک پلیت سفید یا پتری دیش بگذارید و این کار را تا زمانی که محتویات قطره چکان خالی شود، ادامه دهید.

قطرات را به‌صورت مجزا از یکدیگر و با ترتیب از یک طرف روی پتری دیش قرار دهید. هر قطره نسبت به قطره پیش از خود مقدار گل و لای کمتری خواهد داشت. این کار همچنین به شما در جداسازی بعضی موجودات بزرگ‌تر مانند کک آبی و دافنی کمک می‌کند.

لیست و قیمت تمام میکروسکوپ ها در سایت 

قطره‌ای را انتخاب کنید که موجودات آن با چشم قابل دیدن هستند. قطره مورد نظر را با قطره چکان بردارید و روی یک اسلاید تمیز قرار دهید. یک لامل را روی نمونه بگذارد. به این طریق که یک طرف لامل را روی لام قرار دهید و انتهای دیگر را به آرامی ‌‌‌‌پایین بیاورید.

زیر لامل در صورت وجود را با یک تکه دستمال کاغذی جمع آوری کنید. هر چقدر فاصله بین لام و لامل کمتر باشد، سبب تحرک کمتر موجودات و بهتر دیده شدن آن‌ها خواهد شد.

تحرک و جابه‌جا کردن در حین آماده سازی نمونه‌ها ممکن است سبب پنهان شدن بعضی از موجودات شود. اگر اجازه دهید اسلاید مدتی ثابت بماند، آن‌ها نهایتا از حرکت باز خواهند ایستاد و خود را نشان خواهند داد.

در نهایت شاید شما بخواهید جانوران بزرگ‌تر مانند یک آبی یا دافنی را ببینید. به وسیله یک خلال دندان سه تکه کوچک وازلین را در مرکز اسلاید قرار دهید. در مرکز آن‌ها فضای کافی برای قرار دادن قطره حاوی موجودات ذره بینی نگه دارید. ارتفاع تکه‌های وازلین باید به مقداری باشد که لامل را یک میلی‌متر یا چیزی در همین حدود بالاتر از سطح لام نگه دارد.

حالا یکی از قطره‌های حاوی موجودات میکروسکوپی را بردارید و در وسط تکه‌های وازلین بگذارید. به آرامی‌‌‌‌ لامل را پایین آورده و روی وازلین قرار دهید، به‌طوری که قبل از تماس با قطره آب با تکه‌های وازلین تماس پیدا کند.

خرید میکروسکوپ دیجیتال

با خلال دندان یک انتهای لامل را طوری پایین بیاورید که قطره آب پاره نشود. لامل را ثابت نگه دارید و به آ]ستگی ‌‌‌‌اندکی فشار دهید. شاید چند بار تلاش کردن لازم باشد تا دقیقا بفهمید چه مقدار فشار کافی است تا آسیبی به موجودات نرسد. اگر لازم بود از یک انتهای لامل آب بیشتری وارد کنید. برای خرید میکروسکوپ بر روی لینک خرید میکروسکوپ در سایت موسسه طبیعت آسمان شهر کلیک کنید و تمام میکیروسکوپ دیدن بفرمائید.

برای دریافت پی دی اف مقاله چگونه میکروارگانیسم‌های آب برکه را زیر میکروسکوپ ببینیم؟ کلیک کنید

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و چگونه میکروارگانیسم‌های آب برکه را زیر میکروسکوپ ببینیم

میکروسکوپ‌ها چه پیشرفت‌هایی کرده‌اند؟

تا به حال به این موضوع فکر کرده‌اید که میکروسکوپ‌های اولیه چه شکلی بودند، چگونه کار می‌کردند و از چه اجزایی تشکیل شده بودند؟ مسلما میکروسکوپ نیز مانند هر وسیله دیگری که زمان بسیاری از ساخت آن می‌گذرد، تغییرات و پیشرفت‌های زیادی کرده است تا تبدیل به چیزی شود که امروزه در دست ما است. در این مقاله همراه ما باشید تا نگاهی به مهم‌ترین تغییرات ایجاد شده در آن در طول تاریخ بپردازیم و نحوه عملکرد کلی این ابزار و سپس میکروسکوپ‌های نوری را توضیح دهیم.

چه پیشرفت‌هایی در میکروسکوپ ایجاد شده است؟

یکی از اولین ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ‌های مهمی ﮐﻪ در ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپ به‌دست آمد اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ آن را روی پایه‌ای ﻧﺼﺐ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﮐﺎﻣﻼ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺻﻔﺤﻪ زﯾﺮ آن را ﺑﺎ ﺷﯽ ﺑﺰرگ ﺷﺪه ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ. ﻣﺰﯾﺖ اﯾﻦ دﺳﺘﮕﺎه در آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮان ﺻﻔﺤﻪ دﯾﺪ را ﺑﻪ‌ﻃﻮر ﻣﺪاوم در ﺣﺎﻟﺖ اﻓﻘﯽ دید.

در سال 1935 فریتز زرینگ میکروسکوپی ساخت که می‌توانست نمونه تاریک و نامشخص شی مورد آزمایش را با آن مشاهده کند. آخرین پیشرفت میکروسکوپ مربوط به تهیه دستگاه تنویر و جعبه میکروسکوپ است که ‌‌می‌توان آن را کنترل کرد، محفوظ داشت و از آن به‌خوبی استفاده کرد.

پس از آن تا میانه‌‌‌های قرن 19 چندین پیشرفت عمده در بهبود کارآیی میکروسکوپ‌ها انجام شد. چندین کشور اروپایی شروع به ساخت تجهیزات نوری با کیفیت کردند اما هیچ کدام از آن‌ها بهتر از میکروسکوپ شگفت‌انگیز ساخت یک آمریکایی به نام چارلز - اسپنسر و صنعتی که بنیان گذاشت، نبودند.

ابزارهای امروزی تنها تغییراتی جزئی نسبت به همین میکروسکوپ‌های اولیه کرده‌اند که ‌‌می‌توانند بزرگنمایی تا 1258 برابر با نور عادی و 5000 برابر با نور آبی داشته باشند.

میکروسکوپ‌‌‌ها چگونه کار می‌کنند؟

عدسی محدب از جسمی که بین کانون (f) و مرکز (f2) آن قرار گرفته است، تصویری بزرگتر حقیقی و معکوس ایجاد می‌کند. اگر این تصویر حقیقی را به کمک عدسی محدب دیگری که در فاصله معینی از عدسی اول قرار گرفته است (تصویر حقیقی در فاصله کانونی عدسی) بزرگ کنیم، شدت بزرگنمایی چندین برابر بیشتر می‌شود و ما یک میکروسکوپ ساخته‌ایم. در این صورت، عدسی دوم تصویر بزرگتر و مجازی را ایجاد خواهد کرد.

هر میکروسکوپ از دو بخش مکانیکی و نوری ساخته شده است. بخش مکانیکی ابزاری برای دگرگونی جایگاه نمونه است و شامل صفحه قرار دادن نمونه، حرکت دهنده‌‌‌ها در سه جهت و همچنین پایه دسته و گیره‌‌‌ها می‌شود. اما بخش نوری شامل منبع تامین روشنایی کندانسور متمرکز ننده نور عدسی‌‌‌های شیئی و عدسی‌‌‌های چشمی است.

لیست و قیمت تمام میکروسکوپ ها در سایت 

از یک میکروسکوپ نوری حتی با یک عدسی عادی و با نوردهی عالی نمی‌توان برای اشیایی کوچک‌تر از نصف طول موج نور استفاده‌شده استفاده کرد. نور سفید به‌طور متوسط طول موجی برابر با 0.55 میکرومتر دارد که نصف آن برابر با 0.175 میکرومتر می‌شود.

در اواﺧﺮ دﻫﻪ 1980 تعداد کمی از پزشکان و پروفسورهای دانشگاه ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپ داﺷﺘﻨﺪ، اما اﻣﺮوزه میکروسکوپ‌ها اﺑﺰار ﺑﺴﯿﺎر ﻣﻬﻤﯽ در دﺑﯿﺮﺳﺘﺎنﻫﺎ، داﻧﺸﮕﺎهﻫﺎ، ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎنﻫﺎ و آزﻣﺎﯾﺸﮕﺎهﻫﺎي ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺗﯽ ﻣﺤﺴﻮب می‌شوند.

اﺻﻮل ﮐﻠﯽ در ﺗﻤﺎم اﻧﻮاع ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپ‌ﻫﺎ ﺑﺮ اﺳﺎس ﻋﺒﻮر ﻧﻮر ﺑﺎ ﻃﻮل ﻣﻮج ﻫﺎی ﻣﺘﻔﺎوت از ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻋﺪﺳﯽ ﻣﺤﺪب است. به‌نحوی که ﻫﺮ ﭼﻘﺪر ﻃﻮل ﻣﻮج ﻧﻮر به‌‌کار رﻓﺘﻪ در ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپ ﻣﺰﺑﻮر کوتاه‌تر ﺑﺎﺷﺪ ﻗﺪرت ﺗﻔﮑﯿﮏ و ﯾﺎ ﺟﺪاﮐﻨﻨﺪﮔﯽ آن ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپ ﺑﯿﺸﺘﺮ اﺳﺖ.

ﺑﺎ اﺑﺪاع ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپﻫﺎي اﻟﮑﺘﺮوﻧﯽ ﮐﻪ از ﭘﺮﺗﻮﻫﺎی اﻟﮑﺘﺮون ﺑﻪ ﺟﺎي ﭘﺮﺗﻮ ﻧﻮر اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﻗﺪرت ﺗﻔﮑﯿﮏ ﺑﻪ‌ﺷﺪت اﻓﺰاﯾﺶ ﯾﺎﻓﺖ. زﯾﺮا ﻃﻮل ﻣﻮج ﭘﺮﺗﻮﻫﺎی اﻟﮑﺘﺮون ﮐﻤﺘﺮ از ﻃﻮل ﻣﻮج ﻓﻮﺗﻮن اﺳﺖ.

ﻓﻮﺗﻮن ذره ﺗﺸﮑﯿﻞ‌دﻫﻨﺪه ﻧﻮر اﺳﺖ. ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﺎ اﺑﺪاع ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپﻫﺎی اﻟﮑﺘﺮوﻧﯽ دﻧﯿﺎی ﮐﺎﻣﻼ تازه‌ای از ﺟﺰﺋﯿﺎت ﺑﻪ روی ﻣﺎ ﺑﺎز ﺷﺪ ﮐﻪ ﭘﯿﺶ از آن ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﮑﺮده ﺑﻮدﯾﻢ. اﻣﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آن ﺑﺮای ﺗﺼﻮﯾﺮﺑﺮداری از ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎی زﯾﺴﺘﯽ ﭼﻨﺪان ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻧﯿﺴﺖ.

چگونه نمونه را در میکروسکوپ الکترونی ببینیم؟

ﺑﺮاي اینکه ﺑﺘﻮاﻧﯿﻢ نمونه‌ای را ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپ اﻟﮑﺘﺮوﻧﯽ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﮐﻨﯿﻢ، ﺑﺎﯾﺪ ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎ را در خلا و دور از ﻫﻮا ﻧﮕﻬﺪاری کنیم.

ﻋﻼوه‌ﺑﺮ اﯾﻦ ﭘﯿﺶ از اینکه ﺑﺘﻮان جسمی را زﯾﺮ ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﺮد، ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش‌هایی آن را آﻣﺎده کنیم. از ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺮش ﺟﺴﻢ ﺑﻪ لایه‌های ﻧﺎزك ﯾﺎ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪن ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺎ اﻧﻮاع فلزهای رﺳﺎﻧﺎ ﻣﺜﻞ اوراﻧﯿﻮم و ﺳﺮب.

در ﻫﺮ ﺻﻮرت ﻣﺎده زﯾﺴﺘﯽ ﻣﺸﺎﻫﺪه‌ﺷﺪه ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپ اﻟﮑﺘﺮوﻧﯽ دﯾﮕﺮ زﻧﺪه ﻧﯿﺴﺖ. ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپ اﻟﮑﺘﺮوﻧﯽ در زﯾﺴﺖ ﺷﻨﺎﺳﯽ و ﭘﺰﺷﮑﯽ ﮐﺎرﺑﺮدﻫﺎی ﻓﺮاواﻧﯽ دارد، اﻣﺎ ﻣﻄﻠﻮب آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺪون ﮐﺸﺘﻦ نمونه‌ها ﺑﺘﻮاﻧﯿﻢ ﻗﺪرت ﺗﻔﮑﯿﮏ را زﯾﺎد ﮐﻨﯿﻢ.

ﮔﺮﭼﻪ ﺳﻠﻮلﻫﺎی اﻧﺴﺎنﻫﺎ و ﺣﯿﻮاﻧﺎت ﺑﻪ اندازه ﮐﺎﻓﯽ ﺑﺰرگ هستند و ﻣﯽﺗﻮان آن‌ها را ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از میکروسکوپ‌های ﻧﻮری ﻣﺸﺎﻫﺪه ﮐﺮد، اما ﮐﺎرﮐﺮد ﺳﻠﻮل ﺑﻪ ﺳﻨﺘﺰ و اﻧﺘﻘﺎل پروتئین بستگی دارد ﮐﻪ ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺑﺮ ﻫﻢ ﮐﻨﺶ دارﻧﺪ ﯾﺎ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﺘﺼﻞ می‌شوند ﺗﺎ ﮐﺎر ویژه‌ای را اﻧﺠﺎم دﻫﻨﺪ.

میکروسکوپ را بیشتر بشناسید

مثلا واکنش‌های اﯾﻤﻨﯽ ﺑﺪن ﻣﺎ ﺑﻪ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺳﻠﻮل‌ﻫﺎ ﺑﺮای ﺗﻮﻟﯿﺪ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ‌ﻫﺎﯾﯽ ﺑﺴﺘﮕﯽ دارد ﮐﻪ ﻣﯽ‌ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺎ اﺟﺴﺎم ﺧﺎرﺟﯽ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﮐﻨﻨﺪ. ﻋﻼوه‌ﺑﺮ اﯾﻦ ﻣﺮگ سلول‌ها ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦﻫﺎ ﻣﺮﺑﻮط می‌ﺷﻮد و ﻧﺎﺗﻮاﻧﯽ ﺳﻠﻮل‌ﻫﺎ ﺑﺮای ﻣﺮگ ﮐﻨﺘﺮل‌ﺷﺪه ﺑﻪ ﺳﺮﻃﺎن ﻣﻨﺠﺮ ﻣﯽﺷﻮد.

ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ این‌که ﻗﺪرت ﺗﻔﮑﯿﮏ میکروسکوپ‌‌‌های نوری معمولی 200 ﻧﺎﻧﻮﻣﺘﺮ اﺳﺖ، ﻧﻤﯽﺗﻮان ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ ﺑﺮﻫﻢ ﮐﻨﺶ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ را دﯾﺪ و درﯾﺎﻓﺖ ﮐﻪ آﯾﺎ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦﻫﺎ اﺻﻮﻻ ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺑﺮﻫﻢ ﮐﻨﺶ دارﻧﺪ ﯾﺎ ﺧﯿﺮ.

همچنین نمی‌توان متوجه شد که ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦﻫﺎ چطور ﺑﻪ ﺑﺨﺶﻫﺎی ﺧﺎﺻﯽ از ﺳﻠﻮل ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و ﭼﺮا وﺟﻮد آن‌ها در اﯾﻦ ﺑﺨﺶ ﺧﺎص ضروری اﺳﺖ. درك اﯾﻦ ﻣﮑﺎﻧﯿﺴﻢ‌ها در ﭘﮋوﻫﺶﻫﺎی ﭘﺰﺷﮑﯽ و اﺑﺪاع روشﻫﺎی درﻣﺎﻧﯽ ﺟﺪﯾﺪ ﺑﺴﯿﺎر ﺿﺮوری اﺳﺖ.

ﺑﻌﺪ از ﮔﺬﺷﺖ ﭼﻨﺪ ﻗﺮن، ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻤﯽ در ﭘﮋوﻫﺶﻫﺎي زﯾﺴﺘﯽ اﯾﻔﺎ می‌کنند و در سال‌های اﺧﯿﺮ ﺗﺤﻮﻻت ﺷﮕﺮﻓﯽ در ﺑﻬﺒﻮد ﮐﯿﻔﯿﺖ آن اتفاق افتاده اﺳﺖ. ﯾﮑﯽ از ﻋﻤﺪهﺗﺮﯾﻦ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ‌ﻫﺎ در ﺳﺎﺧﺖ ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپ، اﺧﺘﺮاع ﻧﻮع اﻟﮑﺘﺮوﻧﯽ آن در دﻫﻪ 1940 ﺑﻮد ﮐﻪ اﻣﮑﺎن ﻣﺸﺎﻫﺪه ذرات و اﻧﺪاﻣﮏ‌ﻫﺎی درون ﺳﻠﻮﻟﯽ را ﺑﻬﺘﺮ از ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻓﺮاﻫﻢ ﮐﺮد.

در ﺿﻤﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺎﮐﯿﺪ کنیم ﮐﻪ اﻣﺮوزه ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ برای ﺑﺮرﺳﯽ ﺷﮑﻞ و ﺳﺎﺧﺘﺎر ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎی زﯾﺴﺘﯽ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﯽ‌ﮔﯿﺮد، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮای ﺗﻌﯿﯿﻦ ارﺗﺒﺎط ﺑﯿﻦ ﺳﺎﺧﺘﺎرﻫﺎی ﺗﺸﮑﯿﻞ‌دﻫﻨﺪه ﺳﻠﻮل و فعالیت‌های ﮔﻮﻧﺎﮔﻮنش ﻧﯿﺰ ﻧﻘﺶ ﺑﻪ‌ﺳﺰاﯾﯽ اﯾﻔﺎ می‌کند.

میکروسکوپ‌ها شامل چه مواردی هستند؟

اﻧﻮاع ﻣﺘﻨﻮﻋﯽ از ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپ‌ﻫﺎ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﮐﺎرﺑﺮد و ﻫﺪﻓﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي آن ﻃﺮاﺣﯽ شده‌اند، در دسترس هستند. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﯽﺗﻮان ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپﻫﺎ را ﺑﺮ اﺳﺎس اﺻﻮل ﺗﺼﻮﯾﺮی ﮐﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯽدﻫﻨﺪ، داﻣﻨﻪ ﮐﺎرﺑﺮد و ﺗﻨﻮع در ﮐﺎرﺑﺮدﺷﺎن ﺑﻪ اﻧﻮاع ﻣﺘﻔﺎوﺗﯽ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﺑﻨﺪي ﮐﺮد.

با وجود این ﺑﻪ‌ﻃﻮر ﮐﻠﯽ ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپﻫﺎ را ﺑﻪ دو دﺳﺘﻪ ﻋﻤﺪه میکروسکوپ‌های ﻧﻮری و ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپﻫﺎی اﻟﮑﺘﺮوﻧﯽ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﺑﻨﺪي می‌کنند. ﺗﻔﺎوت اﯾﻦ دو ﮔﺮوه ﻧﺎﺷﯽ از ﺗﻔﺎوت در ﻧﻮع ﭘﺮﺗﻮﻫﺎی اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه در آن‌ها ﺑﺮای اﯾﺠﺎد ﺗﺼﻮﯾﺮ است.

در میکروسکوپ‌های ﻧﻮری ﺑﺮای ﺳﺎﺧﺖ ﺗﺼﻮﯾﺮ و ﺑﺰرﮔﻨﻤﺎﯾﯽ، ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ نوع آن از اﻧﻮاع ﻣﺨﺘﻠﻒ ﭘﺮﺗﻮﻫﺎی نوری از ﻧﻮر ﻣﺮﺋﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ اﻣﻮاج ﻓﺮو ﺳﺮخ و ﻓﺮاﺑﻨﻔﺶ اﺳﺘﻔﺎده می‌شود. در حالیکه در میکروسکوپ‌های اﻟﮑﺘﺮوﻧﯽ ﺑﺮای ﺳﺎﺧﺖ ﺗﺼﻮﯾﺮ از ﭘﺮﺗﻮﻫﺎی اﻟﮑﺘﺮوﻧﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ‌ﺷﻮد.

خرید میکروسکوپ دیجیتال

ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپﻫﺎی ﻧﻮری

ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپﻫﺎی ﻧﻮری را ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپﻫﺎی اﭘﺘﯿﮑﺎل ﻧﯿﺰ ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﯿﻢ. ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپﻫﺎی ﻧﻮری اﻧﻮاع ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ از ﻋﺪﺳﯽﻫﺎ دارند ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﺰرﮔﻨﻤﺎﯾﯽ ﻣﯿﮑﺮوارﮔﺎﻧﯿﺴﻢﻫﺎ ﯾﺎ ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎ ﮐﻤﮏ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. عدسیﻫﺎي ﭼﺸﻤﯽ ﺑﺰرﮔﻨﻤﺎﯾﯽ در ﺣﺪود 10 ﺗﺎ 16 ﺑﺮاﺑﺮ دارند.

ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپﻫﺎی ﻧﻮری نوعی از ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ در ﺑﺎﻓﺖ ﺷﻨﺎﺳﯽ و ﻓﯿﺰﯾﻮﻟﻮژی اﻣﮑﺎن ﻣﺸﺎﻫﺪه ﺟﺎﻧﻮران ﮐﻮﭼﮏ، ﮔﯿﺎﻫﺎن، ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎی ﻓﻠﺰات و ﻣﯿﮑﺮوارﮔﺎﻧﯿﺴﻢﻫﺎﯾﯽ مانند ﺑﺎﮐﺘﺮی‌ها را ﺑﺎ ﺟﺰﺋﯿﺎت ﺑﺴﯿﺎر، ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. شما می توانید برای خرید میکروسکوپ بر روی لینک خرید میکروسکوپ در سایت موسسه طبیعت آسمان شهر کلیک کنید و تمام میکیروسکوپ دیدن بفرمائید

برای دریافت پی دی اف مقاله میکروسکوپ‌ها چه پیشرفت‌هایی کرده‌اند؟ کلیک کنید

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و پیشرفت در ساخت میکروسکوپ‌ها

میکروسکوپ یکی از مهم‌ترین و ضروری‌ترین وسایلی است که در تاریخ بشر برای پیشرفت بیشتر علم مورد استفاده قرار گرفته است.  اما سوال اینجا است که در وهله اول فکر ساخت چنین دستگاهی چگونه و به فکر چه کسی رسید؟ آیا این میکروسکوپی که امروزه می­بینیم مشابه اولین میکروسکوپ ساخته شده است؟ در این مقاله به تاریخچه ساخت این دستگاه انقلابی و همچنین نحوه تغییر میکروسکوپ‌ها در گذر زمان می‌پردازیم. همراه ما باشید.

این ابزار کاربردی و علمی را بیشتر بشناسید

اﻧﺴﺎن از اﺑﺘﺪای ﺗﺎرﯾﺦ، روش‌های ﺑﺰرگ ﻧﺸﺎن دادن اﺷﯿﺎ را ﺑﺮای درﯾﺎﻓﺖ اﻃﻼﻋﺎت ﺑﯿﺸﺘﺮ درﺑﺎره آن‌ها ﺑﺮرﺳﯽ کرد اﻣﺎ در اﯾﻦ راه ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ زﯾﺎدي ﻧﺪاﺷﺖ. ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻌﻀﯽ از شیشه‌های ﺑﺰرﮔﻨﻤﺎ را ﮐﺸﻒ ﮐﺮد و ﺑﻪ کمک آن‌ها ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﺷﯿﺎ ﮐﻮﭼﮏ را ﺑﺰرگ ﮐﻨﺪ و ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ آن‌ها ﺑﭙﺮدازد. بیش از دو ﻫﺰار ﺳﺎل ﻗﺒﻞ رومی‌ها درﯾﺎﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺷﯿﺸﻪ ﻣﺪور می‌تواند اﺷﻌﻪ ﺧﻮرﺷﯿﺪ را در ﯾﮏ ﻧﻘﻄﻪ ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ کند.

در خلال دوران رنسانس اختراعات هيجان­‌انگيز زیادی به وقوع پیوست؛ از جمله دستگاه چاپ، باروت و قطب نما و به دنبال همه این‌ها کشف آمریکا. اختراع مهم دیگر آن زمان میکروسکوپ بود؛ دستگاهی که با استفاده از یک عدسی یا ترکیبی از عدسی‌ها به انسان کمک می‌کند اشیا بسیار کوچک را ببیند. میکروسکوپ جزئیات مسحورکننده دنیاهای تودرتو را قابل روئیت کرد.

ﺑﺴﯿﺎر ﭘﯿﺶ از اﯾﻨﮑﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺪام از اﯾﻦ اﺗﻔﺎق‌ها رخ دهند، در گذشته‌های ﻣﻪ­آﻟﻮد و ﺛﺒﺖ ﻧﺸﺪه دور، ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﯾﮏ ﺗﮑﻪ ﮐﺮﯾﺴﺘﺎل ﺷﻔﺎف را ﮐﻪ از وسط ﺿﺨﯿﻢ و در انتها نازك بود برداشت. او به آن نگاه کرد و فهمید اشیا از میان این کریستال بزرگتر دیده می‌شوند.

همچنین یک نفر فهمید که این کریستال‌ها می‌‌توانند اشعه‌های خورشید را روی یک تکه کاغذ یا لباس متمرکز و آتش ایجاد کنند. در نوشته‌های فلاسفه و نویسندگان رومی‌‌ قرن یکم مانند سنگا و پلینی بزرگ به این بزرگنماها و شیشه‌های آتش زنه یا شیشه‌های ذره بینی اشاره شده است.

لیست و قیمت تمام میکروسکوپ ها در سایت 

ظاهرا این کریستال‌ها تا زمان اختراع عینک در اواخر قرن 13 که مردم از قدرت بزرگنمایی دوربین آگاه شدند و آن را برای مطالعه گیاهان و حیوانات به کار بردند، زیاد مورد استفاده قرار نگرفتند.

این کریستال‌ها را به خاطر شباهت‌شان به دانه‌های عدس، عدسی‌ نامگذاری کردند. عدسی‌ها برای اینکه چیزها را بزرگ‌تر از آنچه که هستند نشان دهند، پرتوهای نور را می‌شکنند ولی همه رنگ‌های نور را به یک اندازه نمی‌شکنند.

میکروسکوپ یعنی چه؟

میکروسکوپ از دو واژه یونانی «میکرو» به معنی کوچک و «اسکوب» به معنی دیدن گرفته شده است؛ بنابراین میکروسکوپ یعنی دیدن ذرات کوچک. یکی از موجودات کوچک زنده که دانشمندان پیش از همه آن را مورد مطالعه قرار دادند، کک بود.

اولین میکروسکوپ‌های ساده تنها یک لوله تو خالی بودند، یک صفحه برای قرار گیری نمونه در یک انتها و یک عدسی در یک انتهای دیگر آن بود که بزرگنمایی کمتر از 10 برابر داشت. این میکروسکوپ‌ها به عینک‌های کک‌بین موسوم شدند، چون اولین بار برای دیدن کک‌ها یا حشرات خزنده کوچک استفاده شدند.

حدود سال 1590 بود که دو عینک‌ساز آلمانی به نام‌های زاخاریس جانسی و پدرش هنس، هنگامی ‌‌که با چندین عدسی در یک لوله آزمایش‌هایی را انجام می‌دادند، کشف کردند که اشیا نزدیک بسیار بزرگ‌تر ظاهر شدند. این کشف تبدیل به اجداد میکروسکوپ‌های نوری مرکب کنونی و تلسکوپ‌ها شد.

میکروسکوپ‌های اولیه از لحاظ ساختمانی کاملا ساده بودند و از دو عدسی و دو لوله متحرك تشکیل می‌شدند. برای درست کردن شی و تنظیم میکروسکوپ ساده، لوله‌ها را به داخل و خارج حرکت می‌دادند و فقط اشیا غیر شفاف را می‌شد در این میکروسکوپ‌ها آزمایش کرد.

در ﺳﺎل 1609 ﮔﺎﻟﯿﻠﻪ درباره اﺳﺎس ﮐﺎر عدسی‌ها ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺗﯽ اﻧﺠﺎم داد و ﯾﮏ اﺑﺰار ﺑﺴﯿﺎر ﮐﺎرآﻣﺪﺗﺮ ﺑﺎ ﯾﮏ ﻓﻮﮐﻮس ﮐﻨﻨﺪه ﺳﺎﺧﺖ، یعنی تلسکوپ‌های اﻣﺮوزی. در ﺳﺎل 1655 راﺑﺮت ﻫﻮک ﮐﻪ ﯾﮏ ﻓﯿﺰﯾﮑﺪان اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺑﻮد، اوﻟﯿﻦ ﻧﮕﺮش ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮﭘﯽ را اﻧﺠﺎم داد. ﻫﻮك ﮐﻪ 29 ﺳﺎل ﺳﻦ داﺷﺖ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ اوﻟﯿﻦ ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپ ﺧﻮد ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻘﺎﯾﺎی ﮔﯿﺎﻫﯽ را در ﺑﺮﺷﯽ از ﭼﻮبﭘﻨﺒﻪ سلول‌های ﻣﺮده دﯾﻮاره ﭘﻮﺳﺖ درﺧﺖ ﺑﻠﻮط ﻣﺸﺎﻫﺪه ﮐﻨﺪ.

خرید میکروسکوپ دیجیتال

او از آن چیزی که دﯾﺪه ﺑﻮد ﻧﻘﺎﺷﯽ­ﻫﺎﯾﯽ کشید و ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺷﺒﺎﻫﺖ اﺗﺎقک‌‌های ﮐﻮﭼﮑﯽ ﮐﻪ در ﺑﺎﻓﺖ ﭼﻮب ﭘﻨﺒﻪ ﺑﺎ ﻻﻧﻪ زﻧﺒﻮر دﯾﺪه ﺑﻮد، ﻧﺎم اﯾﻦ اتاقک‌ها را ﺳﻠﻮل ﮔﺬاﺷﺖ.

اﻣﺎ ﻫﻮک در آن زﻣﺎن نمی‌دانست ﮐﻪ درون اﯾﻦ اتاقک‌ها، ﻣﺎده زﻧﺪه­اي ﮐﻪ اﻣﺮوزه آن را ﭘﺮوﺗﻮﭘﻼﺳﻢ ﻣﯽ­ﻧﺎﻣﯿﻢ وﺟﻮد دارد. ﻫﻮک ﻋﻼوه ﺑﺮ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﭼﻮب ﭘﻨﺒﻪ، اﺟﺰاء دﯾﮕﺮي از ﻣﻮﺟﻮدات را ﻣﺜﻞ ﺑﺎل ﺣﺸﺮات و ﭼﺸﻢ ﻣﺮﮐﺐ زﻧﺒﻮر ﻫﻢ ﺑﺮرﺳﯽ کرده و ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻣﺸﺎﻫﺪات ﺧﻮد را در ﮐﺘﺎﺑﯽ ﺑﻪ ﻧﺎم «ذره ﻧﮕﺎری» چاپ کرد.

پدر علم میکروسکوپ و پیشرفت‌هایش در ساخت این دستگاه

پدر علم میکروسکوپی، آنتونی فان ليونهوک هلندی (1632-1723)، کار خود را به‌عنوان شاگرد یک فروشگاه پارچه و قماش جایی که از ذره‌بین‌ها برای شمارش تعداد رج پارچه‌ها استفاده می‌شد، آغاز کرد. او به تنهایی به روش‌هایی برای سنگ سابی و پرداخت عدسی‌های کوچک با انحناهای بزرگ که بزرگنمایی تا 270 برابر را ایجاد می‌‌کنند دست پیدا کرد.

این امر منجر به ساخت ميكروسكوپ‌هایش و سپس دستیابی به یافته‌هایی در زیست‌شناسی شد که او را مشهور کردند. او اولین کسی بود که باکتری‌ها، مخمر‌ها، زندگی پر تکابو در یک قطره آب در مویرگ‌ها را دید و به توصیف مشاهدات پرداخت. لیونهوک نخستین کسی بود که میکروب‌ها را دید و تا صد سال بعد هیچ کس دیگری پیدا نشد که بتواند کاری پیشرفته‌تر از او انجام دهد. بعدها این ذرات کوچک را که او نخستین بار دید، باکتری نامیدند.

باکتری از واژه‌ای یونانی به معنی میله کوچک گرفته شده است. او همچنین از لنزهای خود برای مطالعات پیشگامانه در زمینه‌های متنوعی از اشیا و موجودات زنده و غیر زنده استفاده کرد و یافته‌های خود را در طی صد گزارش به انجمن سلطنتی و آکادمی ‌‌فرانسه ارائه داد. لیوون هوک توانست 419 میکروسکوپ و عدسی بسازد. او هر بار که عدسی با میکروسکوپ بهتری می‌‌ساخت، می‌‌توانست میکروارگانیسم‌های کوچکتری را ببیند.

خرید میکروسکوپ آزمایشگاهی

ﻟﯿﻮﻧﻬﻮک در ﺳﺎل 1683 میلادی، ﻋﺪﺳﯽ دﯾﮕﺮي ﺳﺎﺧﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ­ﺗﻮاﻧﺴﺖ ذرات ﺧﯿﻠﯽ ﮐﻮﭼﮏ را ﻧﺸﺎن دﻫﺪ. او ﻓﮑﺮ ﻣﯽ­ﮐﺮد ﮐﻪ اﯾﻦ ذرات ﺧﯿﻠﯽ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻮﺟﻮدات زنده‌ای ﺑﺎﺷﻨﺪ، وﻟﯽ آن­ﻫﺎ آنقدرﮐﻮﭼﮏ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﻣﺜﻞ ﻧﻘﻄﻪ­ﻫﺎ و ﻣﯿﻠﻪ‌‌های ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽآﻣﺪﻧﺪ.

او ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻋﺪﺳﯽ دیگری ﺑﺴﺎزد ﮐﻪ آنقدر ﻗﻮی ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ آنﻫﺎ را واﺿﺢ ﻧﺸﺎن دﻫﺪ، بنابراین ﻧﺎﭼﺎر شد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ آنﻫﺎ را رﻫﺎ کند.سراﻧﺠﺎم در ﺳﺎل‌‌های دﻫﻪ 1780 میلادی، اوﺗﻮﻓﺮﯾﺪرﯾﮏ ﻣﻮﻟﺮ، زﯾﺴﺖ‌ﺷﻨﺎس داﻧﻤﺎرﮐﯽ شرایطی را فراهم کرد ﮐﻪ ﻣﯿﮑﺮوبﻫﺎ اﻧﺪﮐﯽ واضح‌تر ﻧﺸﺎن داده ﺷﻮﻧﺪ. او ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﮐﺴﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﻼش ﮐﺮد باکتری‌ها را ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺷﮑﻞ‌‌های ﻣﺘﻔﺎوت، ﺑﻪ ﮔﺮوه‌‌های ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﮐﻨﺪ. شما می توانید برای خرید میکروسکوپ بر روی لینک خرید میکروسکوپ در سایت موسسه طبیعت آسمان شهر کلیک کنید و تمام میکیروسکوپ دیدن بفرمائید

برای دریافت پی دی اف مقاله میکروسکوپ را بیشتر بشناسید کلیک کنید

منبع:سایت موسسه طبیعت آسمان شب و میکروسکوپ را بیشتر بشناسید

منظومه شمسی شامل نه سیاره است که به‌ ترتیب نزدیکی به خورشید عبارتند از عطارد، زهره، زمین، مریخ، مشتری، زحل، اورانوس، نپتون و در نهایت سیاره نهم. منظومه شمسی از خورشید آغاز می‌شود، از چهار سیاره درونی می‌گذرد، از طریق کمربند سیارکی به چهار غول گازی و سپس به کمربند کویپر و فراتر از آن به هلیوپوز می‌رسد.

دانشمندان تخمین می‌زنند که لبه منظومه شمسی حدود ۹ میلیارد مایل (معادل ۱۵ میلیارد کیلومتر) از خورشید فاصله دارد. در سمت دیگر هلیوپاز، ابر اورت کروی و بزرگ قرار دارد که تصور می‌شود اطراف منظومه شمسی را فرا گرفته است. در این مقاله شما را با سیاره‌ های منظومه شمسی بیشتر آشنا می‌کنیم، پس همراهمان بمانید.

سیاره چیست؟

بر اساس تعریف اتحادیه بین‌المللی اخترشناسی، سیاره جسمی است که دور خورشید می‌چرخد بدون اینکه ماهواره جسم دیگری باشد. همچنین به اندازه‌ای بزرگ است که توسط نیروی گرانش خود می‌چرخد و اطراف خود را تا حد زیادی از اجرام دیگر پاکسازی کرده است.

انواع سیاره‌ های منظومه شمسی

چهار سیاره درونی نزدیک به خورشید، یعنی عطارد، زهره، زمین و مریخ، به‌دلیل داشتن سطح سنگی به «سیاره‌های زمینی» معروف هستند. اگرچه پلوتون نیز سطح صخره‌ ای و هر چند یخ‌زده دارد، در این گروه قرار نمی‌گیرد.

چهار سیاره بیرونی بزرگ، مشتری، زحل، اورانوس و نپتون، نسبت به سیاره‌ های زمینی بسیار بزرگ هستند. همچنین، به جای سطوح سنگی بیشتر از گازهایی مانند هیدروژن، هلیوم و آمونیاک ساخته شده‌اند، اگرچه ستاره‌شناسان معتقدند بعضی یا همه آن‌ها ممکن است هسته‌ جامد داشته باشند.

مشتری و زحل به غول‌ های گازی و اورانوس و نپتون به غول‌های یخی معروف هستند. اورانوس و نپتون آب اتمسفر بیشتری و سایر مولکول‌های یخ‌ساز مانند متان، سولفید هیدروژن و فسفن دارند که در شرایط سرد به شکل ابر متبلور می‌شوند.

سیاره های منظومه شمسی

منظومه شمسی هشت سیاره واقعی دارد که هر کدام ویژگی‌ های خاص خود را دارند.

۱. عطارد

عطارد نزدیک‌ ترین سیاره به خورشید و کوچک‌ترین سیاره منظومه شمسی است. این سیاره فقط کمی بزرگ‌ تر از ماه زمین است و گردش آن دور خورشید تنها ۸۸ روز طول می‌کشد. تفاوت دمای شب و روز در عطارد بسیار چشمگیر است. دمای این سیاره در طول روز به ۸۴۰ فارنهایت (۴۵۰ درجه سانتیگراد) می‌رسد. در مقابل، دمای آن در شب به ۲۹۰ فارنهایت (منهای ۱۸۰ درجه سانتیگراد) کاهش می‌یابد. جو عطارد بسیار نازک است و از اکسیژن، سدیم، هیدروژن، هلیوم و پتاسیم تشکیل شده است. این جو نازک نمی‌تواند جلوی شهاب سنگ‌ ها را بگیرد و به‌ همین دلیل، سطح عطارد مثل ماه پر از چاله است.

۲. زهره

زهره داغ‌ترین سیاره منظومه شمسی و نمونه‌ ای افراطی از اثر گلخانه‌ ای است. میانگین دمای سطح زهره ۹۰۰ فارنهایت (۴۶۵ درجه سانتیگراد) است. این سیاره جو غلیظ بسیار سمی دارد که از ابرهای اسید سولفوریک تشکیل شده است. زهره در جهت مخالف سیاره‌ های دیگر و از شرق به غرب می‌چرخد. این سیاره گاهی به‌ عنوان دو قلوی زمین شناخته می‌شود، زیرا همان اندازه است و کوه‌ ها و آتشفشان‌های متعددی دارد.

۳. زمین

زمین سومین سیاره از خورشید است که دو سوم سطح آن با آب پوشیده شده است. جو زمین سرشار از نیتروژن و اکسیژن است و به‌ نظر می‌رسد تنها سیاره‌ ای است که در آن حیات وجود دارد. زمین با سرعت ۱۵۳۲ فوت در ثانیه (۴۶۷ متر در ثانیه) کمی بیشتر از ۱۰۰۰ مایل در ساعت (معادل ۱۶۰۰ کیلومتر در ساعت) در خط استوا دور محور خود می‌چرخد. همچنین با سرعت بیش از ۱۸ مایل در ثانیه (۲۹ کیلومتر در ثانیه) دور خورشید می‌چرخد.

۴. مریخ

مریخ چهارمین سیاره از خورشید است. این سیاره سرد و بیابان‌ مانند پوشیده از غبار اکسید آهن است که رنگ قرمز خاصی به آن می‌دهد. مریخ سرشار از صخره، کوه و دره‌ است و طوفان‌ های زیادی در آن رخ می‌دهد. بر اساس شواهد علمی، مریخ میلیاردها سال پیش بسیار گرم‌تر و مرطوب‌ تر بوده و حتی شاید رودخانه و اقیانوس داشته است. دانشمندان همچنین معتقدند که مریخ در گذشته شرایط لازم برای حیات باکتری‌ ها و سایر میکروب‌ ها را داشته است.

۵. مشتری

مشتری پنجمین سیاره از خورشید و بزرگ‌ترین سیاره منظومه شمسی است. این غول گازی با ۷۵ قمر، بیش از دو برابر کل سیاره‌ های دیگر جرم دارد. ابرهای چرخان مشتری به‌ دلیل انواع مختلف گازهای کمیاب از جمله یخ آمونیاک، بلورهای هیدروسولفید آمونیوم و همچنین یخ و بخار آب، رنگارنگ هستند. یکی از ویژگی‌های معروف مشتری لکه سرخ بزرگ در ابرهای چرخان آن است که قطر آن به بیش از ۱۶ هزار کیلومتر می‌رسد.

۶. زحل

زحل ششمین سیاره از خورشید که توسط حلقه پیرامون خود از سایر سیاره‌ ها متمایز شده است. دانشمندان هنوز مطمئن نیستند منشا این حلقه که از یخ و سنگ تشکیل شده است، چیست. این سیاره گازی عمدتا هیدروژن و هلیوم است و کم‌چگالی‌ترین سیاره منظومه شمسی محسوب می‌شود. زحل همچنین قمرهای زیادی دارد که تعداد آن‌ها بر اساس آخرین آمار به ۱۴۵ عدد می‌رسد.

۷. اورانوس

اورانوس هفتمین سیاره از خورشید با ابرهای سولفید هیدروژن است. این سیاره مانند زهره از شرق به غرب می‌چرخد ولی برخلاف زهره یا سیاره‌های دیگر، استوای آن تقریبا عمود بر مدارش است. ستاره‌شناسان معتقدند که تقریبا ۴ میلیارد سال پیش جرمی دو برابر زمین با اورانوس برخورد کرده و آن را کج کرده است. این شیب باعث ایجاد فصول شدید می‌شود که بیش از ۲۰ سال طول می کشد. میانگین دمای اورانوس منفی ۳۲۰ درجه فارنهایت (۱۹۵- درجه سانتیگراد) است.

۸. نپتون

نپتون هشتمین سیاره از خورشید و سردترین سیاره منظومه شمسی است. میانگین دمای نپتون در بالای ابرها منفی ۳۴۶ درجه فارنهایت (۲۱۰- درجه سانتیگراد) است. نپتون تقریبا اندازه اورانوس است و بادهای قوی مافوق صوت در آن می‌وزد. فاصله نپتون از خورشید بیش از ۳۰ برابر زمین است. جرم آن نیز حدود ۱۷ برابر زمین است و هسته سنگی دارد.

پلوتون

پلوتون قبلا نهمین سیاره از خورشید شناخته می‌شد ولی از سال ۲۰۰۶ در دسته سیاره‌های کوتوله قرار گرفته است. پلوتون از ماه زمین کوچک‌تر است و مدار بیضوی دارد. این سیاره یک دنیای یخی بسیار فعال و پوشیده از یخچال‌های طبیعی، کوه‌های آب یخی، تپه‌های یخی و احتمالا حتی آتشفشان‌های سرمایی است که گدازه‌های یخی تشکیل‌شده از آب، متان یا آمونیاک را فوران می‌کنند.

سیاره نهم

احتمال وجود سیاره‌ نهم در سال ۲۰۱۶ مطرح شد. این جرم آسمانی که با عنوان سیاره‌ X هم شناخته می‌شود، بر اساس تخمین‌ها ۱۰ برابر زمین جرم دارد. این سیاره هنوز رصد نشده است. منظومه شمسی مجموعه‌ای از سیاره‌ها، قمرها، سیارک‌ها و اجرام دیگری است که دور خورشید می‌چرخند. پیشرفت تلسکوپ‌های زمینی و فضایی به کشف هر چه بیشتر این منظومه کمک خواهد کرد.

نتیجه

دانشمندان همچنان به مطالعات خود پیرامون منظومه شمسی ادامه می دهند تا اطلاعات جدیدتر و جالب تری را راجع به منظومه شمسی بیابند. در ضمن دانشمندان در صدد این هستند که منظومه های دیگری را نیز کشف کنند تا شاید تمدن های دیگری در این دنیا دیده شود. پیشرفت علم در زمینه نجوم و ستاره شناسی به گونه ای پیش رفت که دانشمندان این حوزه توانستند با تلسکوپ به اکتشافات جدید تری دست پیدا کنند. این پیشرفت ها آنقدر بیشتر شد که تلسکوپ هایی برای امتشاف به فضا نیز فرستاده شد.

همچنین مردمی که در زمان فراغت خود علاقه به دیدت آسمان داشتند نیز توانستند با خرید تلسکوپ به شگفتی های آسمان پی ببرند. اگر شما هم به دیدن آسمان شب علاقمند هستید می توانید با مراجعه به سایت آسمان شب مراجعه کرده و خرید تلسکوپ مد نظر خود را با خیالی آسوده تجربه کنید.

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و هر چیزی که باید درباره سیاره‌ های منظومه شمسی بدانید

تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) بزرگ‌ترین و قدرتمندترین تلسکوپ فضایی ساخته‌شده تا به امروز است. این تلسکوپ ۱۰ میلیارد دلاری در حال کاوش است تا تاریخچه کیهان را از انفجار بزرگ تا شکل‌گیری سیاره‌های فراخورشیدی و فراتر از آن کشف کند. در این مقاله با این تلسکوپ بیشتر آشنا می‌شوید، پس همراهمان بمانید.

تاریخچه ساخت تلسکوپ جیمز وب

ساخت این تلسکوپ حدود ۴۰ میلیارد دلار هزینه داشته است و ناسا، آژانس فضایی اروپا (ESA)، آژانس فضایی کانادا، بیش از ۳۰۰ دانشگاه، سازمان و شرکت در ۲۹ ایالت آمریکا و ۱۴ در ساخت آن همکاری کرده‌اند. طراحی و ساخت این تلسکوپ در سال ۱۹۹۶ کلید خورد ولی پرتاب آن به فضا به دلایل مختلفی به تاخیر افتاد. در سال ۲۰۱۸، ایراد در بخش محافظ خورشیدی و سپس کووید ۱۹ از جمله دلایل به تعویق افتادن این پروژه بودند.

سرانجام این تلسکوپ در ۲۵ دسامبر سال ۲۰۲۱ از فرانسه با موفقیت به فضا پرتاب شد. در ۱۱ ژوئیه ۲۰۲۲، ناسا از اولین تصویر باکیفیت علمی که توسط آن گرفته شده بود، رونمایی کرد که عمیق‌ترین نمای فروسرخ جهان را تا به امروز نشان می‌دهد.

تلسکوپ فضایی جیمز وب چگونه کار می‌کند؟

نحوه کارکرد JWST بسیار شبیه هر تلسکوپ دیگری است، یعنی گرفتن نور و متمرکز کردن آن برای دیدن اشیا دورتر. JWST در بخش متفاوتی از طیف الکترومغناطیسی نسبت به چشمان ما می‌بیند. به‌عبارت دیگر، ما نور مرئی را می‌بینیم اما تلسکوپ فضایی جیمز وب مثل دوربین امنیتی دید در شب، مادون قرمز یا «گرما» را می‌بیند. این تلسکوپ واقعا بزرگ است و می‌تواند نور بسیار بیشتری را جذب کند و بنابراین اجسام دورتر، کوچک‌تر و سردتر را ببیند.

تجهیزات و امکانات این تلسکوپ عبارتند از:

• طیف‌سنج فروسرخ نزدیک که قابلیت رصد همزمان ۱۰۰ جسم را دارد.
• دوربین فروسرخ نزدیک برای تصویربرداری از نورهای طیف ۰٫۶ تا ۵ میکرومتر.
• دوربین و طیف‌سنج تلفیقی میانه همراه یک سردکننده که دمای دستگاه را در حدود منفی ۲۶۶ درجه سانتیگراد نگه می‌دارد.
• حسگر هدایت کامل و تصویربردار مادون‌قرمز نزدیک و طیف‌سنج بی‌لغزش (FGS/NIRISS) که قابلیت دیدن طول موج‌های بین ۰٫۸ تا ۵ میکرومتر را فراهم می‌کند.
• سپر خورشیدی به اندازه زمین تنیس که مانع عبور نور خورشید می‌شود.

تلسکوپ فضایی جیمز وب تا چه فاصله‌ای را می‌بیند؟

هرچقدر چیزی در جهان دورتر باشد، سریع‌تر از ما دور می‌شود. یک جسم سریع چیزی به نام انتقال به تابش قرمز را تجربه می‌کند که باعث می شود قرمزتر به نظر برسد. در نهایت، وقتی چیزی خیلی دور است، حتی قرمزتر از قرمز شده و مادون قرمز می‌شود. به‌همین دلیل است که JWST می‌تواند بیشتر از هر تلسکوپی دیگری ببیند.  از آن‌جایی که رسیدن نور به ما زمان می‌برد، دورترین اجسام قدیمی‌ترین هستند. تلسکوپ‌هایی مانند هابل و JWST به گذشته نگاه می‌کنند. تلسکوپ فضایی جیمز وب می‌تواند تقریبا به ابتدای جهان یعنی ۱۳.۷ میلیارد سال پیش نگاه کند.

تلسکوپ فضایی جیمز وب در حال حاضر کجاست؟

JWST حول نقطه‌ای در فضا به نام نقطه لاگرانژی L2 می‌چرخد که در ۱.۵ میلیون کیلومتری ما قرار دارد. L2 یک چاه گرانشی است، بنابراین به سوخت کمتری برای نگه داشتن تلسکوپ در آن نیاز داریم. L2 ما را در اطراف خورشید دنبال می‌کند و به‌همین دلیل همیشه قادر به برقراری ارتباط و دانلود تصاویر از جیمز وب هستیم.

تلسکوپ فضایی جیمز وب چه اهدافی دارد؟

JWST روی چهار حوزه متمرکز است:

۱. نخستین نور و یونیزاسیون مجدد

نخستین نور به مراحل اولیه جهان پس از انفجار بزرگ اشاره دارد که جهان را به شکلی که امروز می‌شناسیم، آغاز کرد. در اولین مراحل پس از انفجار بزرگ، جهان مجموعه‌ای از ذره‌های مختلف (مانند الکترون، پروتون و نوترون) بود. زمان امکان مشاهده نور فراهم شد که جهان به اندازه کافی سرد شد و این ذره‌ها شروع به ترکیب شدن کردند. JWST همچنین رویدادهای بعد از تشکیل اولین ستاره‌ها، یعنی دوران یونیزاسیون مجدد را بررسی می‌کند.

۲. مجموعه کهکشان‌ها

بررسی کهکشان‌ها روشی مفید برای مشاهده نحوه سازماندهی ماده در مقیاس‌های بزرگ است که اطلاعاتی را درباره مسیر تکامل جهان فراهم می‌کند. کهکشان‌های مختلفی که امروزه می‌بینیم طی میلیاردها سال تکامل یافته‌اند و یکی از اهداف JWST این است که به اولین کهکشان‌ها نگاه کند تا این تکامل را بهتر درک کند.

۳. تولد ستاره‌ها و منظومه‌های نوسیاره‌ای

«ستون‌های آفرینش» سحابی عقاب از معروف‌ترین زادگاه‌های ستاره‌ها محسوب می‌شود. ستاره‌ها در ابرهای گازی متولد می‌شوند و رشد آن‌ها فشار تشعشعی اعمال می‌کند که باعث پراکنده شدن گاز می‌شود. دیدن داخل گاز دشوار است. چشم‌های مادون قرمز JWST به منابع گرما از جمله ستاره‌هایی که در این گازها متولد می‌شوند، نگاه می‌کند.

۴. سیاره‌ها و منشا حیات

در دهه گذشته سیاره‌های فراخورشیدی متعددی با استفاده از تلسکوپ فضایی کپلر ناسا کشف شده است. حسگرهای قدرتمند JWST با عمق بیشتری به این سیاره‌ها نگاه کرده و از جو آن‌ها تصویربرداری می‌کنند. بررسی جو و شرایط شکل‌گیری سیاره به دانشمندان کمک می‌کند تا میزان قابل‌ سکونت بودن آن را بهتر پیش‌بینی کنند.

مقایسه تلسکوپ جیمز وب و هابل

پیشرفت علمی حاصل «ایستادن روی شانه‌های غول‌ها» است و JWST دقیقا این کار را انجام می‌دهد. به‌عبارت دیگر، جیمز وب برای ادامه دادن راه هابل ساخته شده است. با وجود اهداف مشابه، این دو تلسکوپ تفاوت‌هایی دارند که مهم‌ترین آن‌ها عبارتند از:

• هابل اندازه یک اتوبوس مدرسه و جیمز وب اندازه یک زمین تنیس است.
• JWST دور خورشید می‌چرخد، در حالیکه هابل دور زمین می‌گردد.
• مساحت آینه اصلی جیمز وب 6 برابر برابر آینه هابل است.
• هابل کیهان را در طول موج‌های نوری و فرابنفش (با برخی قابلیت‌های فروسرخ) وJWST آن را در نور مادون قرمز مشاهده می‌کند.
• JWST برخلاف هابل که توسط شاتل فضایی در دسترس است برای تعمیر و رسیدگی بسیار دور است.
• هابل با یک محافظ نور تفلون آلومینیومی پوشانده شده است که شکل لوله‌ای به آن می‌دهد. در مقابل، جیمز وب یک سپر آفتاب‌گیر بزرگ و چند لایه‌ای دارد.

خلاصه مطلب

جیمز وب یکی از بزرگ‌ترین و قدرتمندترین تلسکوپ‌هایی است که به دست بشر ساخته شده است. این تلسکوپ انتظار می‌رود بینش جدیدی از هر مرحله از تاریخ جهان، شکل‌گیری نخستین ابرهای غبارگرفته تا تشکیل منظومه شمسی در اختیار دانشمندان قرار دهد. تلسکوپ جیمز وب به ما کمک خواهد کرد تا اندازه و ژئومتری جهان، ماده تاریک، انرژی تاریک و سرنوشت نهایی جهان هستی را بهتر درک کنیم.
علاقمندان به نجوم و عکاسی در شب می توانند با مراجعه به سایت آسمان شب اطلاعاتی مفید در مورد نجوم و تلسکوپ به دست آورند همچنین با خیالی آسوده برای خرید تلسکوپ اقدام نمایند.

 منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و  تلسکوپ فضایی جیمز وب

آپولو ۱۱ اولین انسان روی ماه فضاپیمای آپولو ۱۱ در سال 1969، 3 فضانورد را به ماه برد که دو نفر از آن‌ها برای اولین بار در تاریخ بشر روی سطح ماه قدم گذاشتند. سفر به ماه یکی از مهم‌ترین رویدادهای تاریخ محسوب می‌شود که میلیون‌ها نفر در سراسر جهان آن را در تلویزیون دنبال کردند. در این مقاله با این ماموریت فضایی بیشتر آشنا می‌شویم، پس همراهمان بمانید.

فضانوردان آپولو ۱۱

خدمه آپولو ۱۱ فضانوردانی باتجربه بودند که تجربه فضانوردی را داشتند. «نیل آرمسترانگ» متولد ۵ آگوست ۱۹۳۰ در اوهایو، اولین غیرنظامی بود که فرماندهی دو ماموریت فضایی آمریکا را برعهده گرفت. این ماموریت اولین باری بود که قرار بود دو وسیله نقلیه در فضا به هم وصل شوند. آرمسترانگ مسئول هدایت جمینای ۸ بود.

«ادوین یوجین باز آلدرین»، متولد ۲۰ ژانویه ۱۹۳۰ در نیوجرسی، اولین فضانوردی بود که مدرک دکترا داشت. آلدرین هدایت‌گر جمینای ۱۲ بود و ۱۴۰ دقیقه در فضا پیاده‌روی کرد. او با این کار نشان داد که یک فضانورد می‌تواند خارج از فضاپیما به‌طور موثر فعالیت کند. آلدرین همچنین خلبان ماژول قمری آپولو ۱۱ بود.

خلبان ماژول فرماندهی، سرهنگ دوم «مایکل کالینز»، متولد ۳۱ اکتبر ۱۹۳۰ در ایتالیا بود. کالینز در جولای ۱۹۶۶ هدایت جمینای ۱۰ را برعهده داشت و تقریبا یک ساعت و نیم را خارج از فضاپیما گذراند.

از زمین تا ماه

برنامه‌ریزان پرواز به ماه در ناسا به مدت دو سال سطح ماه را مطالعه کردند تا بهترین مکان برای فرود را پیدا کنند. آن‌ها با استفاده از باکیفیت‌ترین عکس‌هایی که آن زمان از مدار و سطح ماه موجود بود تعداد دهانه‌ها و تخته‌سنگ‌ها، صخره‌ها و تپه‌ها را در هر محل فرود احتمالی بررسی کردند. اندازه‌گیری نور خورشید برای تعیین بهترین زمان فرود روی کره ماه نیز لازم بود. این اطلاعات مشخص کرد که فرود آمدن با توجه به سوخت و زمان مورد نیاز چقدر برای فضانوردان آسان است. این موضوع به برنامه‌ریزان کمک کرد تا ۳۰ نامزد اولیه را به 3 نفر محدود کنند.

آپولو ۱۱ در ۱۶ ژوئیه ۱۹۶۹ از مرکز فضایی کندی در فلوریدا در ساعت ۹:۳۲ صبح به فضا پرتاب شد. در حین پرواز، دو نمایشگر تلویزیونی تصاویری را از داخل فضاپیما و یک نمایشگر دیگر تصاویری را از بیرون و نزدیک شدن به ماه نشان می‌داد.

آرمسترانگ و آلدرین بیستم جولای وارد ماژول قمری شدند که با نام مستعار «عقاب» شناخته می‌شد. این ماژول از ماژول خدمات فرماندهی با نام مستعار «کلمبیا» جدا شد و به سمت سطح ماه حرکت کرد.

ماژول قمری چهار روز بعد در ساعت ۴:۱۷ بعد از ظهر روی دریای آرامش ماه، یک منطقه بازالتی بزرگ فرود آمد. آرمسترانگ با جمله تاریخی «هوستون، ما در پایگاه آرامش هستیم. عقاب فرود آمد» فرود موفق روی سطح ماه را اعلام کرد.

فعالیت‌های فضانوردان در ماه

تا دو ساعت بعد از فرود روی ماه، آرمسترانگ و آلدرین در ماژول باقی ماندند. با مشورت ناسا، آن‌ها تصمیم گرفتند از استراحت برنامه‌ریزی‌شده چهار ساعته خود صرف نظر کرده و کاوش را شروع کنند.

آرمسترانگ بیستم جولای ۱۹۶۹ در ساعت ۱۱:۵۶ شب از نردبان پایین آمد و این جمله تاریخی را گفت: «این گام کوچکی برای یک انسان و گامی بزرگ برای بشریت است.»

فضانوردان چند آزمایش مختلف روی سطح ماه انجام دادند، نمونه‌هایی از خاک و سنگ ماه را جمع‌آوری کردند و پرچم ایالات متحده را برافراشتند. آن‌ها با «ریچارد نیکسون»، رئیس جمهور ایالات متحده که صدای او از کاخ سفید مخابره می‌شد، صحبت کردند و یک لوح یادبود روی سطح ماه گذاشتند.

فضانوردان همچنین مدال‌های یادبود برای چند فضانوردی که در پرواز و حین آموزش از دست رفته بودند (از جمله خدمه آپولو ۱۱ و اولین نفر در فضا، یوری گاگارین) به یادگار گذاشتند. آن‌ها یک دیسک سیلیکونی ۱.۵ اینچی را که حاوی پیام‌های دوستانه از ۷۳ کشور و اسامی رهبران کنگره و ناسا بود، روی سطح ماه قرار دادند.

فضانوردان در مجموع مسافتی حدود ۳۳۰۰ فوت (۱ کیلومتر) را روی سطح ماه طی کردند و نزدیک به ۲۰۰ فوت (۶۰ متر) از ماژول دور شدند تا از یک دهانه بزرگ بازدید کنند. آن‌ها ۴۷.۵۱ پوند (۲۱.۵۵ کیلوگرم) نمونه از ماه جمع‌آوری کردند و گزارش دادند که حرکت کردن روی سطح ماه راحت‌تر از چیزی بود که انتظار داشتند.

برگشت به زمین

ساعت ۱:۵۴ بعد از ظهر، بعد از بیست و یک ساعت و نیم روی ماه، ماژول ماه‌پیما دوباره به کلمبیا جایی که کالینز در آن منتظر بود، وصل شد. سپس، فضانوردان وارد کلمبیا شدند و ماژول عقاب در مدار ماه رها شد. با اینکه مکان دقیق ماه‌پیما عقاب مشخص نیست، فرض بر این است که هنوز در مدار ماه قرار دارد.

آپولو ۱۱ در ۲۴ جولای ساعت ۱۲:۵۰ بعد از ظهر در اقیانوس آرام، در فاصله چند مایلی از کشتی نجات، فرود آمد. خدمه پس از پوشیدن لباس‌های عایق بیولوژیکی (برای جلوگیری از انتقال میکروب‌های مضر از ماه)، فضاپیما را ترک کردند و سوار یک قایق لاستیکی شدند. آن‌ها با هلیکوپتر به مرکز قرنطینه کشتی منتقل شدند و سپس به هیوستون رفتند و تا ۱۰ آگوست در قرنطینه ماندند.

میراث آپولو ۱۱

سالگرد ماموریت آپولو ۱۱ با گذشت بیش از 50 سال همچنان جشن گرفته می‌شود. موفقیت آپولو ۱۱ در دوران جنگ سرد نشان‌دهنده‌ی برتری تکنولوژی آمریکا در مقابل رقیب خود یعنی شوروی بود.

اگرچه سفر به ماه شور و هیجان زیادی بین مردم ایجاد کرد، اعتراض‌های زیادی نیز به آن شد. برخی از افراد آپولو ۱۱ را نمادی از اختلاف طبقاتی در آمریکا می‌دانستند و معترض بودند که چرا سرمایه‌ هنگفت این پروژه برای بهتر کردن زندگی انسان‌ها در زمین خرج نشده است. بعد از موفقیت آپولو ۱۱، بیشتر مردم آمریکا خواستار کاهش بودجه‌ی ناسا شدند.

نیل آرمسترانگ در ۲۵ آگوست ۲۰۱۲ در ۸۲ سالگی در اثر بیماری قبلی عروقی درگذشت. مراسم یادبود او در ۱۳ سپتامبر در کلیسای جامع واشنگتن برگزار شد. در سال ۲۰۱۵، همسر او کیفی پر از سنگ‌هایی از کره ماه را پیدا و آن را به موزه اهدا کرد.

ماهواره ریکونایسان ناسا در سال ۲۰۱۲ محل فرود آپولو ۱۱، صداهای ضبط‌شده فضانوردان، آزمایش‌های سطح ماه، عکس‌ها و همچنین محل فرود آمدن آپولو ۱۱ را بررسی کرد و در سال ۲۰۱۴ یک مدل ۳ از آن را ساخت. آپولو ۱۱ که به‌عنوان بزرگ‌ترین اتفاق فضایی تاریخ شناخته می‌شود، ماموریت ملی مهمی برای آمریکا بود. موفقیت این پروژه همچنان یکی از دستاوردهای مهم ناسا و بشریت است.

سخن پایانی

علاقمندان به نجوم و عکاسی در شب می توانند با مراجعه به سایت آسمان شب اطلاعاتی مفید در مورد نجوم و تلسکوپ به دست آورند همچنین با خیالی آسوده برای خرید تلسکوپ اقدام نمایند. خرید تلسکوپ در سایت ما کاملا مطمئن و ایمن خواهد بود.

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و  آپولو ۱۱ اولین انسان روی ماه 

استارشیپ، فضاپیمای نسل بعدی اسپیس‌اکس با کاهش هزینه سفرهای فضایی و برخورداری از ظرفیت چشمگیر حمل بار، بی‌تردید روش‌های اکتشاف منظومه شمسی را دگرگون خواهد کرد. موتورهای قدرتمند این فضاپیما نه تنها بار بیشتری را به مدار زمین می‌رسانند، بلکه راه را برای نصب تلسکوپ‌ های فضایی جدید، ایستگاه‌های فضایی عظیم و حتی شهرهای مریخ هموار خواهند کرد.

بر اساس ادعای ایلان ماسک، استارشیپ حتی می‌تواند آغازگر عصر سفرهای موشکی باشد و پرواز از لس‌آنجلس به لندن را در کمتر از یک ساعت ممکن کند. او در سخنرانی معرفی استارشیپ در سال ۲۰۱۶، هدف اصلی آن را استعمار مریخ اعلام کرد. رفتن به مریخ در حال حاضر حدود ده میلیارد دلار برای هر نفر هزینه دارد که منطقی نیست. استارشیپ اولین موشکی است که این هزینه را کاهش می‌دهد و رفتن به مریخ را برای افراد بیشتری ممکن می‌کند. در این مقاله بیشتر با این فضاپیما آشنا خواهیم شد، پس همراهمان بمانید.

ساختار استارشیپ

این فضاپیما از دو بخش تشکیل شده است. بخش اول که به آن استارشیپ می‌گویند، یک فضاپیمای 50 متری است که قابلیت حمل انسان یا محموله را در فضا دارد. این بخش مجهز به چند موتور است که می‌تواند از آن‌ها برای تغییر مدار یا فرود آمدن روی زمین، ماه یا سیاره‌ های دیگر استفاده کند.

بخش دوم یک تقویت‌کننده فوق سنگین است که این فضا پیما را به فضا می‌راند. این موشک نقش حیاتی اما کوتاه‌ مدت دارد. بعد از اینکه استارشیپ به ارتفاع کافی رسید، تقویت‌کننده خاموش می‌شود، جدا شده و به زمین می‌افتد.

به‌طور کلی، این سیستم قوی‌ترین موشکی است که تا به حال ساخته شده و قدرت آن از سیستم پرتاب فضایی یا سترن ۵ بیشتر است. همچنین طوری طراحی شده است که کاملا قابل استفاده مجدد باشد. این ویژگی هزینه استفاده از آن را به‌طور چشمگیری کاهش می‌دهد و رفتن به مریخ را با هزینه‌ای معقول امکان‌پذیر می‌کند.

آزمایش‌های استارشیپ

مهندسان اسپیس‌ایکس نزدیک به 5 سال روی پروژه استارشیپ متمرکز بودند و در طول چند ماه اخیر، چند پرواز آزمایشی اولیه را با موفقیت انجام داده‌اند. با این‌ حال، هنوز چالش‌های فنی زیادی پیش رو است.

اسپیس ایکس در حال حاضر روی آزمایش بخش فوقانی استارشیپ تمرکز کرده است. در آزمایش‌های سال ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱، این فضاپیما به‌ تنهایی و بدون پشتیبانی تقویت‌کننده پرواز کرد. نتایج نشان داد که استارشیپ بدون تقویت‌کننده می‌تواند فرود بیاید ولی نمی‌تواند به فضا برود.

آزمایش‌های موتورهای رپتور این موشک نیز در سال ۲۰۲۱ انجام شد و سپس چند موتور دیگر در سال ۲۰۲۲ به آن اضافه شد. در مجموع، این موشک باید 33 موتور را حمل کند که همه آن‌ها باید برای پرتاب موفقیت‌آمیز با یکدیگر هماهنگ باشند. موشک‌های محدودی چنین موفقیتی داشته‌اند و شناخته‌شده‌ترین نمونه، پرتابگر N1 شوروی، هرگز وارد مدار نشد.

در ماه فوریه، اسپیس‌ایکس 31 موتور را همزمان روشن کرد. این آزمایش کاملا موفق نبود زیرا دو موتور شروع به کار نکردند. با این‌ حال، ماسک اعتقاد دارد که این تعداد برای رسیدن استارشیپ به مدار کافی است. در حال حاضر، به‌ نظر می‌رسد که زمان راه‌ اندازی تمام بخش‌های این فضاپیما از راه رسیده است. زمان این آزمایش کاملا مشخص نیست ولی اسپیس‌اکس بارها گفته است که در آینده نزدیک رخ خواهد داد.

هر زمان که این اتفاق رخ دهد، شاهد شلیک استارشیپ توسط تقویت‌کننده و گردش آن در مدار دور زمین خواهیم بود. تقویت‌کننده بعد از رساندن استارشیپ به فضا به اقیانوس می‌افتد، اگرچه بعضی گزارش‌ها حکایت از آن دارد که اسپیس‌اکس ممکن است سعی کند آن را فرود بیاورد.

فضاپیمای گران قیمت ماسک قبل از بازگشت به زمین جایی نزدیک به هاوایی، برای مدت کوتاهی در اطراف زمین پرواز خواهد کرد. اسپیس‌اکس قصد دارد تا نشان دهد که می‌تواند استارشیپ را از نیز مدار فرود بیاورد، اگرچه در این آزمایش احتمالا در اقیانوس آرام سقوط خواهد کرد.

اهداف استارشیپ

ماسک قصد دارد از این فضاپیما برای انتقال میلیون‌ها تن مواد به سطح مریخ استفاده کند و پایگاه‌ها و شهرهایی را در سیاره سرخ بسازد. اگرچه استارشیپ می‌تواند این کار را ممکن کند، ماسک برای رسیدن به اهدافش به یک ناوگان کامل از آن نیاز دارد.

استارشیپ راهی برای رساندن مصالح و مواد اولیه به مریخ است. با این‌ حال، استعمار یک سیاره دیگر به فناوری و سرمایه‌گذاری بسیار بیشتری نیاز دارد. مریخ به پشتیبانی حیات، پایگاه‌هایی برای طراحی و ساخت و راهی برای تغذیه ساکنان و زنده نگه داشتن آن‌ها در طول طوفان‌های گرد و غبار و زمستان‌های سرد نیاز دارد.

در مجموع، مریخ یک چالش بزرگ است. اگر چه فضاپیمای ماسک می‌تواند دری را به سوی مریخ باز کند، ولی به‌ تنهایی خیلی بیشتر از این پیش نخواهد رفت. مریخ پروژه‌ای است که شاید دهه‌ها یا حتی قرن‌ها طول بکشد.

در مقابل، ماه چشم‌انداز واقع‌بینانه‌تری است. استارشیپ می‌تواند در ماموریت‌های ناسا همکاری کند و شاید یکی از اجزای مهم در ساخت پایگاه‌ های ماه در آینده باشد. ناسا ممکن است روزی تصمیم بگیرد که کل پروژه ماه را به جای SLS پیرامون استارشیپ متمرکز کند ولی این چشم‌انداز در حال حاضر بسیار بعید به‌ نظر می‌رسد.

بنابراین، حمل محموله حوزه‌ای است که استارشیپ در آن می‌درخشد. استارلینک قطعا به این موشک نیاز دارد ولی باز هم تقاضا برای پرتاب محموله به فضا کم است. استارشیپ ظرفیت گسترده جدیدی را به صنعتی می‌آورد که به نظر می‌رسد از قبل پر از موشک است.

در حال حاضر، اسپیس‌ایکس بیش از نیمی از پرتاب‌های خود را به استارلینک اختصاص می‌دهد و مابقی به مشتریانی ارائه می‌شود که هزینه پرداخت می‌کنند. فضاپیمای ایلان ماسک ممکن است در نهایت به سرنوشتی شبیه به سرنوشت نادر فالکون هوی دچار شود.

اگرچه کاربردهای فوری فضاپیمای ماسک در حال حاضر محدود به‌ نظر می‌رسد، در طولانی مدت، در دسترس بودن یک وسیله نقلیه پرتاب فوق سنگین ارزان‌ قیمت طرفداران خود را پیدا خواهد کرد. همان‌طور که فالکون ۹ رونق دستگاه‌های ماهواره‌ای کوچک را تشویق کرد، استارشیپ نیز ممکن است امکانات دستگاه‌های مقیاس بزرگ‌تر را تغییر دهد.

سخن پایانی

آیا استارشیپ واقعا چیزی را تغییر خواهد داد؟ برای متحول کردن سفرهای فضایی،‌ این فضاپیما باید کاری بیشتر از چرخاندن افراد مشهور دور ماه انجام دهد.

کارآفرینان، آژانس‌های فضایی و پژوهشگران در حال بررسی بیشتر راه‌های بهره‌برداری از استارشیپ هستند. این فضاپیما می‌تواند ما را با روش‌هایی که پیش‌تر به آن‌ها فکر نکرده بودیم، به محدوده بیرونی منظومه شمسی ببرد. با وجود این، قبل از هر چیزی ابتدا باید ثابت کند که کار می‌کند.

علاقمندان به نجوم و عکاسی در شب می توانند با مراجعه به سایت آسمان شب اطلاعاتی مفید در مورد نجوم و تلسکوپ به دست آورند همچنین با خیالی آسوده برای خرید تلسکوپ اقدام نمایند. خرید تلسکوپ در سایت ما کاملا مطمئن و ایمن خواهد بود.

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و استارشیپ جاه‌ طلبانه‌ ترین فضاپیمای ساخته‌ شده تا امروز

مریخ چهارمین سیاره در منظومه شمسی است که ظاهری قرمزرنگ و دو قمر غیر عادی دارد. سیاره سرخ دنیایی سرد و بیابانی در این منظومه با اتمسفر بسیار نازک است اما این سیاره غبارآلود و بدون حیات، چندان هم کسل‌کننده نیست.

طوفان‌های گرد و غبار این سیاره گاهی به‌ قدری بزرگ هستند که سرتاسر آن را در بر می‌گیرند. گاهی دما در سیاره سرخ به‌ قدری سرد می‌شود که دی‌اکسیدکربن موجود در اتمسفر مستقیما به برف یا یخ‌های متراکم تبدیل می‌شود. مریخ‌ لرزه‌ها نیز مرتب همه چیز را تکان می‌دهند.

بنابراین جای تعجب نیست که این سیاره سنگی قرمز دانشمندان را مجذوب خود کند. اگر می‌خواهید اطلاعات بیشتری درباره این سیاره قرمزرنگ کسب کنید، همراهمان باشید.

چرا به مریخ، سیاره قرمز می‌گویند؟

رنگ زنگی روشنی که در عکس‌های مریخ مشاهده می‌کنید، به ‌دلیل وجود مواد معدنی غنی از آهن در سنگ‌پوشه این سیاره است. این سنگ‌پوشه گرد و غبار سست و سنگینی است که سطح مریخ را می‌پوشاند. خاک زمین این سیاره نیز نوعی سنگ‌پوشه محسوب می‌شود، البته با محتوای آلی. به‌گفته ناسا مواد معدنی آهن‌ اکسید یا زنگار باعث می‌شوند خاک این سیاره قرمز به‌ نظر برسد.

سطح مریخ

اتمسفر نازک مریخ، آب مایع را روی سطح آن محدود می‌کند. شیب‌های خطی مکرر این سیاره وجود آب شور یا نمکی را نشان می‌دهند. این سیاره بزرگترین آتشفشان‌ها را به‌ اسامی Olympus Mons و Valles Marineris و طولانی‌ترین و عمیق‌ترین سیستم دره‌ای را دارد.

شواهد وجود آب در این سیاره در گذشته شامل کانال، دره، خندق و مخازن آب زیرزمینی می‌شوند. احتمال دارد جریان‌های قدیمی آب، دشت‌های مسطح مریخ را شکل داده باشند. همچنین تصور می‌شود که آب هنوز در بعضی شکاف‌های سنگ‌های زیرزمینی وجود داشته باشد. مطالعه‌ای در سال 2018 نشان داد که آب شور زیر سطح مریخ مقدار قابل توجهی اکسیژن در خود دارد که ممکن است باعث وجود حیات در آن شود. چنین ویژگی‌هایی دانشمندان را همواره مجذوب این سیاره قرمزرنگ می‌کند.

قمرهای مریخ

آساف هال، ستاره‌شناس امریکایی دو قمر مریخ را در سال 1877 کشف کرد. این دو قمر فوبوس و دیموس نام گرفته‌اند که نام پسرهای خدای جنگ یونانی آرس هستند. هر دو قمر از سنگ‌های غنی از کربن و مخلوط با یخ ساخته‌ شده‌اند و پوشیده از غبار و سنگ‌های سست هستند.

این دو قمر نسبت به ماه کوچکترند و شکل نامنظمی دارند، زیرا جاذبه‌شان به‌ قدری نیست که کروی شوند. هردو قمر پر از ناهمواری‌های حاصل از برخورد شهاب هستند. سطح فوبوس شیارهای پیچیده‌ای دارد که احتمالا شکاف‌هایی هستند که پس از برخوردی بزرگ ایجاد شده‌اند و دهانه‌ای به عرض 10 کیلومتر (تقریبا نصف عرض این قمر) را شکل داده‌اند.

نحوه شکل‌گیری این دو قمر هنوز مشخص نیست. شاید سیارک‌هایی بوده‌اند که سیاره سرخ با کشش گرانشی خود آن‌ها را به دام انداخته است یا شاید همزمان با پیدایش این سیاره، در مدار مریخ پدید آمده باشند. فوبوس به‌ تدریج به ‌سوی این سیاره قرمز می‌رود و هر قرن حدود 1.8 متر به این سیاره نزدیک‌تر می‌شود. یعنی 50 میلیون سال آینده، فوبوس به سیاره سرخ برخورد می‌کند یا شکسته می‌شود و حلقه‌ای از زباله‌های فضایی را اطراف آن تشکیل می‌دهد.

اندازه، ترکیبات و ساختار مریخ

مریخ 6791 کیلومتر قطر دارد و از زمین بسیار کوچکتر است. جرم این سیاره 10 درصد زمین و کشش گرانشی آن 38درصد است. جو این سیاره شامل 95.32درصد دی اکسید کربن، 2.7درصد نیتروژن، 1.6درصد آرگون، 0.13درصد اکسیژن و 0.08درصد مونوکسید کربن، با مقادیر جزئی آب، اکسید نیتروژن، نئون، هیدروژن-دوتریوم-اکسی می‌شود.

اسن سیاره سرخ حدود 4 میلیارد سال پیش میدان مغناطیسی‌ خود را از دست داد که باعث شد بیشتر جو آن با بادهای خورشیدی از بین برود. امروزه مناطقی از پوسته این سیاره وجود دارد که حداقل 10 برابر قوی‌تر از هر میدان مغناطیسی موجود در زمین هستند.

دانشمندان تخمین زده‌اند که عرض هسته این سیاره 1780 تا 2080 کیلومتر است. پوسته آن نیز به‌طور متوسط 24 تا 72 کیلومتر ضخامت دارد و بقیه حجم غیر جوی این سیاره را گوشته تشکیل می‌دهد.

هسته مریخ احتمالا جامد و متشکل از آهن، نیکل و گوگرد است. گوشته آن نیز به احتمال زیاد شبیه به زمین است زیرا بیشتر آن از پریدوتیت تشکیل شده است. پوسته این سیاره سرخ نیز عمدتا از بازالت سنگ آتشفشانی ساخته شده است.

کلاهک‌های قطبی سیاره قرمز

سیاره قرمز رسوبات لایه‌ای از جنس یخ و غبار در نزدیکی قطب‌های خود دارد. این رسوبات در قطب کلاهک‌هایی یخی را شکل داده‌اند که در تمام طول سال مریخی پا برجا هستند. در زمستان، کلاهک‌های یخی اضافی ساخته‌شده از دی‌اکسیدکربن جامد یا همان یخ خشک، از دی‌اکسیدکربن موجود در جو تشکیل می‌شوند. این کلاهک‌های یخ خشکی ممکن است تا نیمه استوا گسترش پیدا کنند و بافتی کرکی مانند برف تازه داشته باشند.

آب‌ و هوای مریخ

آب و هوای مریخ از زمین سردتر بوده و دمایش از منفی 125 تا 20 درجه سانتی‌گراد ‏متغیر است. جو نازک آن باعث ایجاد هوا، ابر، باد و ابرهای برفی از جنس دی‌ اکسید کربن و طوفان‌های گردوغباری می‌شود. این سیاره در گذشته اتمسفر غلیظ‌تر و آب روان داشت.

ناسا در ماموریت MAVEN از دست‌دادن جو این سیاره را بررسی کرد. در این ماموریت مدارگرد شناسایی اسن سیاره سرخ ناسا اولین ردیابی قطعی ابرهای برفی دی‌اکسیدکربنی را پیدا کرد تا این سیاره قرمز به تنها جسمی در منظومه شمسی تبدیل شود که میزبان چنین هوای زمستانی غیرعادی و عجیبی است.

چرخش مریخ به‌ دور خورشید

مریخ نسبت به زمین، از خورشید دورتر است و به‌ همین دلیل سال طولانی‌تر و 687 روزه‌ای دارد. بااین‌حال هر دو سیاره طول روز مشابهی دارند. همچنین حدود 24 ساعت و 40 دقیقه طول می‌کشد تا این سیاره یک دور حول محور خودش بچرخد.

محور این سیاره قرمز نیز مانند زمین کج است، یعنی در سیاره قرمز می‌توانیم شاهد تابش‌های متفاوت خورشید در برهه‌های زمانی مختلف و شکل‌گیری فصل‌ها باشیم. البته فصل‌های مریخ شدیدتر از زمین هستند، زیرا مدار بیضی شکل سیاره قرمز نسبت به سایر سیاره‌ها کشیده‌تر است.

شیب محور این سیاره به‌ دلیل نبود قمری بزرگ که تثبیتش کند، نوسان‌های زیادی دارد. این امر باعث می‌شود سیاره مریخ در طول تاریخ آب‌ و هواهای متنوعی را تجربه کند.

ماموریت‌ها و تحقیقات در سیاره سرخ

اکتشاف مریخ با مشاهدات تلسکوپی در سال 1610 میلادی آغاز شد و پس از آن ماموریت‌ های روباتیک و کشف یخ آب، دریاچه‌های باستانی و پتانسیل حیات روی مریخ انجام شدند. ماموریت‌های مهم شامل مریخ‌نورد وایکینگ، مریخ‌نورد کنجکاوی و کاوشگرهای اخیر مانند Perseverance و Tianwen 1 می‌شوند.

طی این سال‌ها ناسا، آژانس فضایی اروپا، چین و امارات با مدارگردها، کاوشگرها و مریخ‌نوردهای متعددی همکاری کرده‌اند. برنامه‌های تحقیقاتی آینده نیز شامل ماموریت‌های بازگشت آزمایشی و اکتشاف انسانی می‌شوند. اسپیس ایکس نیز درحال توسعه کشتی ستاره‌ای خاصی برای اسکان احتمالی در مریخ است.

نتیجه

از زمانیکه فناوری پیشرفت کرد و دانشمندان به واسطه همین پیشرفت ها توانستند سیاره قرمز را مورد مطالعه قرار دهند همیشه بحث سکونت روی این سیاره مطرح بوده و هست. با بوجود آمدن فناوری و ظهور تلسکوپ های جدید پیشرفت ها و مباحث جدیدی در علم نجوم بوجود آمد. با گذر زمان تلسکوپ جای خود را در بین مردم نیز پیدا کرد و موجب شد کسانی که علاقه به دیدن آسمان شب دارند بتوانند با خرید تلسکوپ به آرزوی خود برسند. علاقه مندان به تلسکوپ می توانند با مراجعه به سایت آسمان شب خرید تلسکوپ را با خیالی راحت انجام دهند.

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و تمام چیزهایی که باید درباره مریخ بدانید

یکی از مفاهیم بسیار جذاب در دنیای فیلم‌ها و کتاب‌های علمی تخیلی، کرم چاله است. دانشمندان نیز به مطالعه و تحقیق درباره این پدیده فضایی شگفت‌انگیز علاقه دارند. کرم چاله راه‌حلی خاص برای توصیف نظریه نسبیت عام انیشتن است.

در بهترین حالت، طول این تونل کمتر از فاصله بین دو نقطه است و همین باعث می‌شود کرم چاله نوعی میانبر باشد. البته این پدیده‌های جذاب هنوز از نظر دانشمندان تایید نشده‌اند. اگر شما نیز به این مبحث علاقه دارید، در این مقاله به سوالات مختلفتان درباره کرم ‌چاله پاسخ می‌دهیم. پس همراهمان باشید.

کرم چاله چیست و آیا واقعا وجود دارد؟

دو شهر را در دو طرف یک کوه در نظر بگیرید. به ‌احتمال زیاد مردم این دو شهر برای این‌که مردم شهر دیگر را ببینند، باید تمام این کوه را دور بزنند تا به مقصدشان برسند. اما اگر بخواهند سریع‌ تر به آن‌جا برسند، می‌توانند تونلی را از میان کوه حفر کنند تا میانبری بسازند. کرم ‌چاله نیز عملکردی شبیه به این تونل دارد.

کرم ‌چاله مانند تونلی شگفت‌انگیز بین دو نقطه از جهان است که از یکدیگر فاصله زیادی دارند. به‌ جای این‌ که میلیون‌ها سال از یک کهکشان به کهکشان دیگر سفر کنیم، می‌توانیم در شرایط مناسب از کرم ‌چاله برای کاهش زمان سفر به چند ساعت یا حتی چند دقیقه بهره ببریم.

از آنجایی که کرم ‌چاله‌ها میانبرهایی در فضا زمان هستند حتی می‌توانند عملکردی شبیه به ماشین زمان داشته باشند. ممکن است وقتی وارد یک کرم ‌چاله می‌شوید، زودتر از همان زمان سر از آن سوی کرم ‌چاله دربیاورید و به گذشته بروید.

دانشمندان هیچ مدرکی برای اثبات وجود کرم ‌چاله در جهانمان ندارند. اما این پدیده‌های شگفت‌انگیز ابزار خوبی برای کمک به اخترفیزیکدان‌هایی هستند که به فضا و زمان علاقه دارند و می‌خواهند درباره‌شان بیشتر کاوش کنند. کرم ‌چاله‌ ها همچنین پاسخ به سوال‌های بسیار بزرگ بشر مانند شمایل کیهان را امکان‌پذیر می‌کنند.

کرم چاله ها و سفر در زمان

همان‌طور که گفتیم، کرم ‌چاله‌ها از نظر تئوری به‌عنوان ماشین زمان عمل می‌کنند. نظریه نسبیت خاص بیان می‌کند که ساعت در حال حرکت، کندتر می‌شود. یعنی زمان برای کسی که با سرعت نور در حرکت  است، کندتر از حالتی می‌گذرد که فرد ساکن ایستاده باشد.

اگر دانشمندان می‌توانستند خودشان به‌نحوی کرم ‌چاله بسازند، هر دو سمت آن در یک زمان قرار داشتند. اما اگر یک انتهای کرم ‌چاله خیلی سریع و نزدیک به سرعت نور حرکت کند، از انتهای دیگر کرم ‌چاله عقب می‌افتد. حال اگر دو سمت کرم ‌چاله به یکدیگر برگردند، یکی از انتهاها در گذشته خواهد بود. این پدیده را فیزیکدان دانشگاه ماساچوست به اسم اندرو فریدمن پیشنهاد می‌دهد.

بنابراین اگر قرار بود از یک سوی کرم ‌چاله وارد شوید و از سوی دیگر بیرون بیایید، در واقع به گذشته می‌رفتید و وقتی از کرم ‌چاله خارج می‌شدید، می‌توانستید خود را در گذشته‌تان ببینید.

کرم چاله ها واقعیت دارند یا تنها حاصل تخیل انسان هستند؟

به ‌دلیل ویژگی‌های جالب این مفهوم، نویسندگان داستان‌های علمی تخیلی علاقه خاصی به آن‌ها دارند و از کرم ‌چاله در رمان‌ها و فیلم‌های خود استفاده می‌کنند. با این‌ حال دانشمندان نیز به همان اندازه یا بیشتر به آن‌ها علاقه نشان می‌دهند.

محققان تا کنون کرم ‌چاله‌ای را در جهانمان پیدا نکرده‌اند، اما دانشمندها در راه‌حل‌های معادلات مهم فیزیکی خود، اغلب به آن بر می‌خورند. این پدیده شگفت‌انگیز بیش از هر چیزی در راه‌حل‌های معادله‌های مربوط به نظریه فضا زمان و نسبیت عام انیشتین خود را نشان می‌دهد.

این تئوری شکل جهان و نحوه حرکت ستارگان، سیاره‌ها و سایر اجرام سراسر جهان را وصف می‌کند. از آنجایی که نظریه انیشتین بارها و بارها آزمایش شده و هر بار صحیح بوده است، برخی از دانشمندان انتظار دارند کرم چاله ها جایی خارج از جهان ما وجود داشته باشند. اما دیگر دانشمندان بر این باور هستند که کرم ‌چاله‌ها احتمالا وجود ندارند زیرا بیش از حد پایدار هستند.

کشش ثابت گرانش بر هر جسمی در جهان از جمله زمین تاثیر می‌گذارد. بنابراین گرانش روی کرم چاله ها نیز تاثیر دارد. دانشمندانی که در مورد کرم ‌چاله‌ها شک دارند، معتقدند که پس از مدت کوتاهی وسط کرم ‌چاله به‌ دلیل وجود گرانش خودش، فرو می‌ریزد مگر اینکه نیرویی برای مقابله با آن از داخل کرم ‌چاله به بیرون فشار بیاورد. برای آنکه چنین چیزی رخ دهد، باید «انرژی منفی» در کرم ‌چاله وجود داشته باشد که عملکردی مخالف گرانش دارد و کرم ‌چاله را تثبیت می‌کند.

نحوه عملکرد انرژی‌های منفی

در فضای خالی کیهان، ذرات و نیروهای کوچکی هستند که میدان‌های کوانتومی نامیده می‌شوند. این میدان‌ های کوانتومی انرژی خاصی دارند. این امکان وجود دارد که موقعیت‌ هایی باشد که در آن انرژی در ناحیه‌ای خاص کمتر از محیط اطراف و منفی است. این انرژی منفی را در نمونه‌های واقعی مانند اثر کاسیمیر مشاهده می‌کنیم، جایی که انرژی منفی بین دو صفحه فلزی باعث جذب یکدیگر می‌شوند.

البته نمی‌دانیم آیا واقعا می‌توانیم از این انرژی منفی برای تثبیت کرم چاله استفاده کنیم یا خیر. احتمال دارد نوع درستی از انرژی منفی نباشد، زیرا تنها در مقایسه با محیط اطرافش منفی است و نه به شکل مطلق.

تا جایی که دانشمندها می‌دانند، این انرژی‌های منفی تنها در مقادیر بسیار کم برای مقابله با گرانش خود کرم چاله ایجاد می‌شوند. احتمال دارد بیگ بنگ یا همان انفجار بزرگ در ابتدای شکل‌گیری جهان کرم ‌چاله‌های کوچک و میکروسوپی را با مقادیر کمی از انرژی منفی ایجاد کرده باشد. سپس با گذشت زمان، این تونل‌های شگفت‌انگیز مانند دیگر بخش‌های جهان منبسط و بزرگ‌تر شده باشند.

آیا کرم چاله ها مانند سیاه‌ چاله‌ ها هستند؟

کرم چاله ها پدیده‌های بسیار جالبی هستند و می‌توانیم ساعت‌ها به آن‌ها فکر کنیم و درباره‌شان داستان بسازیم، اما هنوز از نظر علمی قبول نشده‌اند. البته این بدان معنا نیست که واقعیت نداشته باشند. وقتی ایده وجود سیاه‌چاله‌ها برای اولین بار در دهه 1910 نیز شکل گرفت، پذیرفته نشده بودند. همه می‌دانیم که اکنون وجود سیاه‌چاله‌ها از نظر دانشمندان اخترفیزیک اثبات شده است.

انیشتین اولین بار معادله‌ های میدان خود را در سال 1915 شکل داد و تنها پس از یک سال، کارل شوارتزشیلد راهی برای توصیف سیاه‌چاله‌ها از نظر ریاضی پیدا کرد. البته توصیفش به‌قدری عجیب‌ و غریب بود که دانشمندان برجسته آن زمان باور نداشتند که سیاه‌ چاله‌ ها واقعا در دنیایمان وجود دارند. 50 سال طول کشید تا مردم و دانشمندان توانستند سیاه‌ چاله‌ ها را به رسمیت بشناسند. اصطلاح «سیاه‌چاله» نیز حتی تا سال ۱۹۶۷ ابداع نشده بود.

همین امر در مورد کرم چاله نیز صدق می‌کند. ممکن است سال‌ها طول بکشد تا دانشمندان درباره وجود یا نبودشان مطمئن شوند. اما اگر شواهد خوبی مبنی بر وجودشان بیابند، شیوه مشاهده جهان و درکمان از آن را متحول می‌کند. دانشمندان می‌توانند این شواهد را با مشاهده حرکات غیرعادی و عجیب مدار ستاره‌ها به‌دست آورند.

نتیجه

کرم چاله چیست؟ سوالی که در ابتدای مقاله پاسخ آن را نمی دانستید ولی در خلال این مقاله به پتسخ آن رسیدید. با اختراع تلسکوپ سیاه چاله و کرم چاله های زیادی مورد رویت قرار گرفت و همچنین مردم نیز توانستند با خرید تلسکوپ این دیده فضایی را تماشا کنند. علاقه مندان به نجوم می توانند با مراجعه به سایت تلسکوپ نسبت به خرید تلسکوپ اقدام کنند.

‏

‏منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و کرم ‌چاله چیست؟

‏منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و کرم ‌چاله چیست؟